"එකෝමත් එක රටක..... "
"හ්ම්...? ඉතින් ඉතින්... කියන්නකෝ.."
පුංචිකාලේ මේ අත්දැකීම ඔබටත් තිබෙනවා ඇති. ඒ විතරක් නෙවෙයි අපි පුංචිකාලේ අහන්න ආසම වචනේ මෙය කිව්වොත් එයට විරුද්ධ වෙන පිරිස අඩුයි. කොච්චර ඇහැව්වාත් එපා වෙන්නේ නැති කතන්දර අප කුඩා කළ සිටම ප්‍රිය කරන දෙයකි.
කුඩා කළ විතරක් නෙවෙයි තරුණ , වැඩමුළු, බේදයකින් තොරව අපි තුළ කතාන්දරයට ප්‍රියතාවයක් දක්වන බව පෙනීයයි. ඒවා හි ස්වරෑපය එකිනෙකට වෙනස් වුනත් එවා සියල්ල කතාන්දරය. කුඩා කළ සුරංගනා කතා , තරුණ පිරිස ආදර කතා, වැඩිහිටියන් ආදර්ශමත් කතා මේ විදිහට අසනවා වන්නට පුළුවන. නමුත් නමුත් ඔවුන්ගේ කතාන්දර ඇසීමේ රුචිය වර්ග කර දැක්වීම අසරුය.
කතාන්දර කිව්වාම විහිලු කතා, ආදර්ශවත් කතා, ත්‍රාස කතා, උපමා තකා, ජන කතා, සුරංගනා කතා,බණ කතා, රජ කතා, කට කතා.. ආදී වශයෙන් කතා බොහෝමයකි. කතාත්තර කලාව ඈත අතීතයේ සිට පැවත එන්නකි. අතීතයේ මානවයා සත්තු සඩයම් කර ඒවා රාත්‍රියේ තම ගෝත්‍රයේ වැසියාට කතාන්දරයක් ලෙස කියන්නට ඇත. මානවයා ක්‍රමයෙන් දියුණු වනවාත් සමගම කතාන්දරයේ නිර්මාණාත්මක ගුණයද වර්ධනය විය.
මෙසේ වර්ධනය වු කතාන්දරය වර්තමානයේ වඩාත් ඉල්ලුමක් ඇත්තේ කටකතාවටය. කට කතා යනු අතීතයේ ලේඛන කලාව නොපැවති යුගයේ කටින් කට ව්‍යප්ත වු මාධ්‍යය කි. නමුත් අද කට කතා වැඩි පිරිසක් ජනප්‍රියව ඇත්තේ අන්තර්ජාලය තුලිනි. එය විශේෂයෙන් අනුන්ට මඩ ගැසීමේ මාධ්‍යයක කරාගන තිබිම කණගාටුවට කරුණකි. නමුත් කතාන්දරය යනු මිනිසාගේ පරිකල්පන ශක්තිය වර්ධනය කිරීමටත්, නිර්මාණශීලී ගුණය ඔප්නැංවීමටත් යොදා ගත හැකි, ආදර්ශයක් සමාජ ගත නළ හැකි ප්‍රබල මාධ්‍යයක් බව සිහි කැදවා ගැනීම අවශම දෙයකි.
- ප්‍රබුද්ධිකා රත්නායක -
No comments:
Post a Comment