මිතුරාද? හතුරාද ?

බොහෝ අය කියන්නේ  පාසල් කාලේ තමයි ජීවිතේ හොඳම කාලේ කියලා. එත් ඒ ඇයි කියාලා අැහුවොත්???? දෙන පිළිතුරු එකිනෙකාගෙන් වෙනස් වෙන්න පුළුවන්. දාහක් පිළිතුරු අතරින් මට හිතෙන්නේ මෙහෙම පිළිතුරකුත් තියෙන්න පුළුවන්. ඒ තමයි පාසල් කාලේ තමයි මට හම්බුන හොදම යාළුවා හිටියේ. පාසලෙන් අයින් වුණාට පස්සේ මට තව ගොඩක් යාළුවෝ මුණගැසුනා. ඒත් අවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජන ගන්න බලාගෙන. එහෙම නැත්නම් වෙන මොකක් හරි පටු අරමුණක් වෙනුවෙන්. එත් පුංචි කාලේ ඉදලා හිතේ තියන ඕනම දෙයක් කියලා හිනාවෙන්න, අඩන්න එකට හිටියේ ඒ අවංක යාළුවා විතරයි.
එත් කවමදාකවත් ඒ වෙනුවෙන් මගෙන් දෙයක් බලාපොරොත්තු වෙලා නෑ. එක බත් එක දෙකට බෙදාගෙන කලා, පුංචි විහිවක් කරලා හිනාවෙන්න විතරයි ඒ යාළුකමට ඕන වුණේ. හැබැයි ඕනම දුකකදී කදුලු පිහදාන්න ආරාධනා නොකරම මගේ හොදම යාළුවා මං ලඟින් හිටියා. ඒ විතරක් නෙමෙයි හිරිදේ හරි, වැරදි දේ වැරදි කියන්නත් හිතේ හයිය ඒ යාළුකමට තිබුණා. ඒ තමයි කල්‍යාණ මිත්‍රකම. හැමෝටම හොදම යාළුවෙක් ලැබෙන්නේ නෑ. බුදුන්වහන්සේ පවා දේශනා කරලා තියෙන්නේ කල්‍යමිත්‍රයන් ලබන්න පිං කරලා තියෙන්න ඕනෙ කියලා. සමහරවිට ඔබටත් පාසල් කාලයේ සොදුරු නම් එකට හේතුව කල්‍යාන මිත්‍ර ඇසුර වෙන්නත් පුළුවන්.
කල්පනා කරලා බලන්න ඔබට ඉන්නේ කල්‍යාණ මිත්‍රයන්ද? නොයෙසේනම් කල්‍යාණ මිත්‍රයන් සේ සිටින පාප මිත්‍රයන් ද? යන්න. ඇතැම් විට කලණ මිතුරා හමුවන්නේ පාසලෙන් පමණක් නොවෙයි, වෙන ඕනෑම තැනක සිටින්නට පුළුවන. ඒ කොතැනක සිට මුණගැසුණද ඔබව යහපතට පමණක් පොළඹවන තැනැත්තා කලණ මිතුරෙකු වෙයි. අවස්ථාවෙන් ප්‍රයොජන ගන්නෙකු නොවිය යුතුය. විශ්වාස වන්ත විය යුතුය. ඔබව රවටන්නෙකු නොවිය යුතුය. හරි දෙය හරි ලෙසත්, වැරදි දෙය වැරදි ලෙසත් දකින්නේකු විය යුතුය. ඔබ කල්‍යාණ මිත්‍රයෙකු බලාපොරොත්තු වනවාසේම ඔබත් තවකෙනෙකුට කල්‍යාණ මිතුරෙකු වීමට උත්සාහ කරන්න. එවිට ඔබට කල්‍යමිතුරෙකු මුණ නොගැසුණද , ඔබට පාප මිතුරන්ගෙන් ආරක්ෂා වීමට හැකිවනු ඇත.
                         
                               - ප්‍රබුද්ධිකා රත්නායක -

සුභ උපන්දිනයක්! සිබිල් නැන්දේ....

සිබිල් නැන්දා අපි කවුරුත් ආදරේට ඇයට මෙලෙස ආමන්ත්‍රණය කළ ද, දැන් එතුමියට වයස අවුරුදු 90කි. එහෙත් ළමා හදවත් ආදරයෙන් පුරවන්නට සමත් වූ ඈ සතු වූ නිර්මාණාත්මක පරිකල්පනය විශ්මිතය. එතුමියට ම අනන්‍ය වූ චිත්‍ර කලාව එතුමිය  අපේ මතකයේ රදවාලන්නට තවත් හේතුකි. දේශිය වශයෙන් පමණක් නොවේ ජාත්‍යන්තරව තම නිර්මාණශීලීත්වය එළිදැක්වූ ඇය   ශ්‍රී ලංකාවට ආඩම්බරයකි.
1927 ඔක්තෝම්බර් 31 දින උපත ලද එතුමියගේ උපන්දිය වෙනුවෙන් කිලින්ම සුභ පැතුමක් එකතුකරන්නට සිතුවා.මේ ලිපිය දිග හැරෙන්නේ එතුමියට ආදරය කරන බොහෝ රසික ජනතාවගෙන් පිරි නැමෙන උපන්දින සුභ පැතුමක් ලෙසිනි. මා කුඩා කළ  ආදරය කරන්නේ සිබල් නැන්දාගේ චිත්‍රවලටය. මගේ සිහින ලෝකය ජායාරූප ගත කරන්නට ඇයට හැකි වුණේ කොහොමද ? මට එදා තිබුණු ප්‍රශ්නයකි. ඒ නිසාම සිබල් නැන්දා ලියන කතා ආසාවෙන් ක‍ියවන්න පටන් ගතතා පමණක් නෙවෙයි ඒ එක්ක ජීවත් වුණා.
සිබිල් නැන්දා ලියන හැම කතාවකින්ම පුංචි මනසට ලොකු ආදර්ශයක් ගෙන දීමට උත්සාහ දරනවා. සිහින ලෝකය තුළින් යථාර්ථය නිවැරදව ගලපා ගන්නට එතුමියගේ නිර්මාණයන් විශාල උත්තේජනයකි. මේ තරම් අපූරු නිර්මාණයන් බිහි කරන්නට ඇය සමත් වුණෙ කොහොමද? එයට ඇගේ පිළිතුර වුණේ ඇය සුන්දර ළමා කාලයක් ගත කිරීම එයට හේතුව බවයි. එතුමියගේ කතා කලාව වගේම අපූරු හදවතක් එතුමිය සතුවන බව නිහතමානි කතා විලාශය පෙන්වා දෙයි.
"මං යථාර්ථය හොඳට දන්නවා ... එත් මං යථාර්ථය තේරුම් අරන් සිහින ලෝකේ ජීවත් නෙවා... මං කැමති සිහින ලෝකයට තමයි..." මේ එතුමියගේ වචනයයි. ඇය සිතනපතන විදිහ අපූරුය. ඇගේ නිර්මාණ අපූරුය. මමත් ඔබත් ආදරය කරන ඇය ඉතාමත් අපූරුය. ඔබට සුභ උපන්දිනයක් වේවා! සිබිල් නැන්දේ.
                                         
                                             - ප්‍රබුද්ධිකා රත්නායක -

තනිවුණා මා තනිවුණා....

එකෝමත් එක රටක.....!

                   

                 
                     "එකෝමත් එක රටක..... "
            "හ්ම්...? ඉතින් ඉතින්... කියන්නකෝ.."
                                 
පුංචිකාලේ මේ අත්දැකීම ඔබටත් තිබෙනවා ඇති. ඒ විතරක් නෙවෙයි අපි පුංචිකාලේ අහන්න ආසම වචනේ මෙය කිව්වොත් එයට විරුද්ධ වෙන පිරිස අඩුයි. කොච්චර ඇහැව්වාත් එපා වෙන්නේ නැති කතන්දර අප කුඩා කළ සිටම ප්‍රිය කරන දෙයකි. 

කුඩා කළ විතරක් නෙවෙයි තරුණ , වැඩමුළු, බේදයකින් තොරව අපි තුළ කතාන්දරයට ප්‍රියතාවයක් දක්වන බව පෙනීයයි. ඒවා හි ස්වරෑපය එකිනෙකට වෙනස් වුනත් එවා සියල්ල කතාන්දරය. කුඩා කළ සුරංගනා කතා , තරුණ පිරිස ආදර කතා, වැඩිහිටියන් ආදර්ශමත් කතා මේ විදිහට අසනවා වන්නට පුළුවන. නමුත් නමුත් ඔවුන්ගේ කතාන්දර ඇසීමේ රුචිය වර්ග කර දැක්වීම අසරුය.

කතාන්දර කිව්වාම විහිලු කතා, ආදර්ශවත් කතා, ත්‍රාස කතා, උපමා තකා, ජන කතා, සුරංගනා කතා,බණ කතා, රජ කතා, කට කතා.. ආදී වශයෙන් කතා බොහෝමයකි. කතාත්තර කලාව ඈත අතීතයේ සිට පැවත එන්නකි. අතීතයේ මානවයා සත්තු සඩයම් කර ඒවා රාත්‍රියේ තම ගෝත්‍රයේ වැසියාට කතාන්දරයක් ලෙස කියන්නට ඇත. මානවයා ක්‍රමයෙන් දියුණු වනවාත් සමගම කතාන්දරයේ නිර්මාණාත්මක ගුණයද වර්ධනය විය.

මෙසේ වර්ධනය වු කතාන්දරය වර්තමානයේ වඩාත් ඉල්ලුමක් ඇත්තේ කටකතාවටය. කට කතා යනු අතීතයේ ලේඛන කලාව නොපැවති යුගයේ කටින් කට ව්‍යප්ත වු මාධ්‍යය කි. නමුත් අද කට කතා වැඩි පිරිසක් ජනප්‍රියව ඇත්තේ අන්තර්ජාලය තුලිනි. එය විශේෂයෙන් අනුන්ට මඩ ගැසීමේ මාධ්‍යයක කරාගන තිබිම කණගාටුවට කරුණකි. නමුත් කතාන්දරය යනු මිනිසාගේ පරිකල්පන ශක්තිය වර්ධනය කිරීමටත්, නිර්මාණශීලී ගුණය ඔප්නැංවීමටත් යොදා ගත හැකි, ආදර්ශයක් සමාජ ගත නළ හැකි ප්‍රබල මාධ්‍යයක් බව සිහි කැදවා ගැනීම අවශම දෙයකි.
                                 
                                       - ප්‍රබුද්ධිකා රත්නායක -

ඔබත් හිස්ටීරියා රෝගියෙක්ද ?

සමහර වෙලාවට කිසිම හේතුවක් නැතුව ඇග රිදෙනවා, උණ වගේ, කිසිම වැඩක් කරන්න හිතෙන්නේ නෑ වගේ කියලා ඔබට හිතෙනවද?  නැත්නම් කවුරුහරි කියලා තියනවද? මාසෙකට සැරයක හරි වෛද්‍යවරයෙක් හමුවෙන්න ලෙඩන් හදා ගන්නවස? එහෙනම් ඔබත් හිස්ටීරියා නැමති මානසික රෝගයෙන් පෙලෙනවා විය හැකිය. ඇත්තටම මොකක්ද මේ හිස්ටීරියා කියන්නේ....?

සරලව කියනවා නම් මෙම රෝග තත්ත්වය හිස්ටීරියාව (Hysteria ) එසේත් නැත්නම් Dissociative Disorder ලෙසින් හැඳින්වේ. ප්‍රධාන ලක්ෂණය වන්නේ කායික හෝ මානසික ක්‍රියාවලියේ හදිසි ඇණහිටීමකි. මෙවැනි පුද්ගලයන් අධික මානසික පීඩනයකට මුහුණ දුන් විටදී මේ ආකාරයේ ගැටලුවලට මුහුණ දෙන අතර වෛද්‍යපරීක්ෂණ මඟින් ශාරීරිකව කිසිදු රෝග ලක්ෂණයක් පෙන්නුම් නොකරයි. මුල් කාලයේදී හිස්ටීරියාව කාන්තාවන්ට පමණක් වැළඳෙන බව පැවසුවද පසුකාලීනව ඒ මතය වෙනස් වූවා.

මෙසේ අතීතයේදී කාන්තාවන් හිස්ටීරියාවට ගොදුරු වීමේ හේතුව ලෙස දැක්වූයේ ඔවුන්ගේ ගර්භාෂය නිතර එහෙට මෙහෙට වෙනස් වනවිට ඇතිවන යම් හේතුවක් නිසාය යන්නයි. මෙම හිස්ටීරියාව රෝග තත්ත්වය ප්‍රධාන වශයෙන් විවිධ අංශ යටතේ වෙන් වශයෙන් කතා බහට ලක්කළ හැකියි.

           මෙම රෝගය මුලින්ම සොයා ගන්නා ලද්දෙ ප්‍රාන්ස් ප්‍රෙඩිරිච් ඇන්ටන් මෙස්මර් විසිනි. ඔහු ජර්මන් ජාතික වෛද්‍යවරයෙකි. ඇනිමල් මැග්නිටිස්ම් හෙවත් සත්ව චුම්භකත්වය යන සංකල්පයේ හා ස්වාප්නවේදය හෙවත් මෝහන ප්‍රතිකාර ක්‍රමයේ පියා ලෙස සැලකේ. ඔහු විසින් වෛද්‍ය විද්‍යාවට පටහැනි අමුතුම ආකාරයේ ප්‍රතිකාර ක්‍රමයක්ලෙස හදුන්වාදුන් චුම්භක බලයෙන් රෝග සුවකිරීමේ කලාවේ කිසිදු විද්‍යාත්මක පදනමක් නැතිබවත් එය මිත්‍යාවක් පමණක් බවත් සදහන් කරමින් මෙම ප්‍රතිකාරය ඔහුට සමකාලීන වෛද්‍යවරුන්ගේ දැඩි විවේචනයන්ට ලක්වූ අතර මෙම නිසාම ඔහුට තම කීර්තිනාමය අහිමිවිය.

කෙසේ වෙතත් මෙම ප්‍රතිකාර ක්‍රමයෙන් එවක යුරෝපා සමාජයේ වසංගතයක් සේ පැතිරීතිබූ හිස්ටීරියාව හෙවත් මායා රෝගය සුවකිරීමට හැකිවිය.මෙම ප්‍රතිකර ක්‍රමයේ විද්‍යාත්මක බව සනාථ කිරීමට ඔහු ඉදිරිපත්කල තර්ක සියල්ල විද්‍යාත්මක පර්යේෂණ හමුවේ ප්‍රතික්ෂේපවිය.මෙම ප්‍රතිකාර ක්‍රමය සොයාගැනීම නිසා ඔහුට ලැබුනේ කීර්තිය නොව අපකීර්තිය පමනි.ඔහුගේ මරණයෙන් වසර කිහිපයකට පසු මේ පිළිබදව පර්යේෂණ සිදුකල ප්‍රංශ ජාතික ස්නායු රෝග විශේෂඥ වෛද්‍යවරයෙකුවූ ජින් මාටින් චාකොට් විසින් පෙන්වා දුන්නේˑ මෙස්මර්ගේ මෙම ප්‍රතිකාර ක්‍රමය මනසික ප්‍රතිකාර ක්‍රමයක් බවත් එමගින් රෝගින් සුවවන්නේ චුම්භක බලයක් නිසා නොව මනසට සිදුකරන ස්වංයෝජනා නිසා බවත්ය.ජින් මාටින් චාකොට් විසින් මෙස්මර් ගේ ප්‍රතිකාර ක්‍රමය තවදුරටත් වැඩිදියුණු කලේයˑචාකොට් මෙය ස්වාප්නය හෙවත් මෝහන ප්‍රතිකාරය යන නමින් හැදින්වීය.

මෙස්මර් ප්‍රතිකාර කිරීමෙදී කණ්ඩායම් වශයෙන් හෝ එක් රෝගියකු වෙනවෙනම ගෙන ද ප්‍රතිකාර කළේය.ඔහු ප්‍රතිකාර කල අයුරු මෙසේය.ඔහු රෝගියා ඉදිරියෙන් රෝගියාගේ දණහිස් හා මෙස්මර් ගේ දණහිස් ස්පර්ශ වනසේ රෝගියා ඉදිරි පිටින් වාඩිවෙයි.මේ අතර රෝගියාගේ මහපට ඇගිල්ල තම අඅතින් තදකරමින් එක එල්ලේ රෝගියාගේ දෑස දෙස බලයි.ක්‍රමයෙන් තම අත රෝගියාගේ උරහිස දක්වා ගෙනයයි.යලින් සෙමෙන් අත පහළට ගෙන එන ඔහු රෝගියාගේ ඇගිළි ස්පර්ශ කරයි.ඇතැම් විට ඔහු මෙසේ පැය කිහිපයක්ම ප්‍රතිකාර කරයි.මෙම අවස්ථා වේ දී රෝගීන්ට අමුතු දැනීමත් සමග සුවයක් ලබන බව දැක්වේ.

මෙය මානසික රෝගයකි.නමුත් වර්තමානයේ මේ සදහා දියුණු ප්‍රතිකාර ක්‍රම පවතියි.එදිනෙදා ජීවිතයේ කාර්යබහුල බව හා මානසික පීඩනය හේතුවෙන් මෙම තත්ත්වයට මූණ පෑමට සිදුවිය හැක. කෙසේ වෙතත් මෙවැනි තත්ත්වයන්ගෙන් පීඩා විඳින පුද්ගලයන්ගේ එදිනෙදා ජීවිතයට යම් බලපෑමක් ඇතිවනවා නම් ඒ සඳහා අවශ්‍ය ප්‍රතිකාර නොපමාව ගැනීමට වගබලා ගත යුතු අතර ඕනෑම දෙයක් ඕනෑවට වඩා විශ්වාස නොකිරීමෙන් හිස්ටීරියාව වැනි තවත් ගැටලුකාරී රෝග අවස්ථාවන්ගෙන් මිදී ජීවත් වීමට ඔබට අවශ්‍ය ශක්තිය ලබා ගත හැකි වේවි.
       
                                     -ප්‍රබුද්ධිකා රත්නායක -

King of Pop

King of Pop හෙවත් මයිකල් ජැක්සන් යනු ලොවක් ආදරය කළ අමිල චරිතයක් බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නොවේ. ඔහු මෙලාවෙන් සමු ගත් බව පිළිගැනීමට පවා අකමැති ඔහුගේ රසිකයන් වෙනුවෙන් අන්තර්ජාලය ඇසුරින්,  කෙටි සටහනක් ඉදිරිපත් කෙරේ.

මයිකල් ජෝසෆ් ජැක්සන් ඇමෙරිකාවේ ඉපිද වෘතියෙන් ගායකයෙකු, ගීත රචකයෙකු, නර්තන ශිල්පියෙකු, රංගන ශිල්පියෙකු, වශයෙන්ද එසේම දානපතියෙකු වශයෙන් මිය යන තෙක්ම කටයුතු කල අතර ඔහුගේ ගායනමය, නර්තනමය හැකියාවන් හා විලාසිතා නිසාද,ඔහුගේ ප්‍රසිද්ධියට පත් පෞද්ගලික ජිවිතය නිසාද,ලෝකයේ ඉමහත් ජනාදරයට හා ප්‍රසිද්ධයට පත් වු අතර එම නිසාම ඔහු "King of Pop''යන අන්වර්ත නාමයෙන්ද හදුන්වන ලදි.

මයිකල්, නවදෙනෙකුගෙන් යුත් පවුලක අටවෙනි සාමාජිකයා ලෙසින් 1958 වසරේ අගෝස්තු 29වනදා ඇමෙරිකාවේ ඉන්ඩියානාහිදී උපත ලද අතර මයිකල් ගේ ප්‍රථම වෘත්තිමය සංගීත ආගමනය සිදුවුයේ 1964 වර්ශයේදි වන අතර ඒ ඔහුගේ සහෝදරයන් හා ඔහු ඇතුලත් වූ ''Jackson 5''  සංගීත කාණ්ඩයායම හා එක්වය.මෙම සංගීත කාණ්ඩයායමට ඔහු ඇතුලුව ඔහුගේ සහෝදරයන් වන Jackie,Tito, Jermaine, Marlon යන සහෝදරයන් ඇතුලත් විය. මිය යන විට පනස්වැනි වියෙහි පසූවූ ජැක්සන්, ඇමෙරිකාවේ “බෙවිලි”හී සිය නිවසේ දී හදිසි හදවත් රෝගයක් හේතුවෙන් 2009 ජුනි 25 මිය ගියේය.

විදෙස් මාධ්‍යයන් සඳහන් කලේ, ජැක්සන්ට මෙම හදවත් රෝගය ඔහුගේ නිවසේදී හැදී තිබෙන අතර ඔහුගේ සේවකයෙකු විසින් එය වෛද්‍යවරුන්ට දැනුම් දී තිබෙන බවයි. නමුත් වෛද්‍යවරුන් ජැක්සන්ගේ නිවසට පැමිණෙන විටත් ඔහුගේ හදවත ක්‍රියාත්මක තත්ත්වයේ නොතිබූ බවත් වෛද්‍යවරුන් දැඩි පරිශ්‍රමයක් ගත්තද මෙම සුපිරි පොප් ගායකයාට ජීවත්වීමට වාසනාව උදාකර දීමට හැකියාවක් නොලැබුණු බවත් වාර්තාවේ.

විදෙස් පුවත් සඳහන් කලේ, ලොස්ඇන්ජලීස් වේලාවෙන් 25වන බ්‍රහස්පතින්දා පස්වරු 2.26ට සුපිරි ගායක මයිකල් ජැක්සන් මිය ගිය බව නිලවශයෙන් ප්‍රසිද්ධ කර ඇති බවයි.

මයිකල් ජෝශප් ජැක්සන්, නවදෙනෙකුගෙන් යුත් පවුලක සත්වෙනි සාමාජිකයා ලෙසින් 1958 වසරේ අගෝස්තු 29වනදා ඇමෙරිකාවේ ඉන්ඩියානාහිදී උපත ලැබීය.

ටැම්බරින් සහ බොංගෝ සංගීත භාණ්ඩ වාදනය කරමින් මයිකල් ජැක්සන් සිය සහෝදරයින්ගේ සංගීත කණ්ඩායම “ජැක්සන් 05” කණ්ඩායමට 1964දී දායකත්වය ලබාදුණි. කෙසේ වෙතත් ඉතා නොබෝ කළකින් මයිකල් ජැක්සන් මෙම සංගිත කණ්ඩායමේ ප්‍රධාන ගායකයාගේ ස්ථානය හිමි කර ගත්තේය.

1967 වසරේ දී ජැක්සන් හඩදුන් “I Want You Back” ගීත අල්බමයට ඉහළ ප්‍රතිචාර ලැබුණු අතර මෙම ගීතය එවකට රසිකයින්ගේ ‘නොම්බර 1’ ගිතය විණි. එවකට මයිකල් ජැක්සන්ගේ වයස අවුරුදු 11කි. හෙතෙම වර්ෂ 1978 දී සිය ඒකපුද්ගල ගීත ඇල්බමයක් එලිදැක්වූ අතර එහි මිලියන 10ක පිටපත් ලොව පුරා අලෙවි විණි.
1982 දී ඔහු විසින් ඉදිරිපිත් කළ “THRILLER” ඇල්බමය ලෝක සංගීත ඉතිහාසයේ ඉතා වේගයෙන් පිටපත් අලෙවි වූ ඇල්බමයක් වන අතර මිලියන 65ක් තරම් වූ පිටපත් එහි අලෙවි වීම හේතුවෙන් එය ගිනස් වාර්තා පොතටද එක් විණි.

එක් වසරකදී වැඩිම ග්‍රරැමි සම්මාන 13ක් ලබාගත් පුද්ගලයා ලෙස 1984 වසරේදී වාර්තාවක් තැබීමට පවා මෙම සුපිරි පොප් ගායකයා සමත් වුණි.

“BAD” නමින් 1987 දී ඉදිරිපත් කළ ගීත ඇල්බමයේ පිටපත් මිලියන 30ක් අලෙවි වුණු අතර මෙම සුපිරි පොප් ගායකයාට වාසනාව කැන්දවූ ගීත ඇල්බමයක් ලෙසින් ද මෙය හැදින්විය හැක. ඉන්අනතුරුව ඔහු ලෝකයේ විවිධ රටවල් සංදර්ශන පවත්වමින් සිය ගීත හැකියාවෙන් රසිකයින් මවිත කළේය. වෙම්බ්ලි හී පැවැති ජැක්සන්ගේ ප්‍රසංගයක් සඳහා වරක් එංගලන්තයේ ඔටුන්න හිමි චාල්ස් කුමරු සහ ඩයනා කුමරිය පැමිණ තිබේ.

පොප් ගායක එල්විස් ප්රෙස්ලිගේ දියණිය වන ලීසා මාරි ප්රෙස්ලි සමග මයිකල් ජැක්සන් 1995 දී විවාහ වූ අතර එම විවාහ දිවිය පැවතුණේ වසර දෙකක් වැනි කෙටි කාලයක් පමණි.

1996 සැප්තැම්බර් මාසයේ දී හෙතෙම “History World Tour” සංචාරය අරඹමින් යුරෝපයේ නගර 58ක ගීත සංදර්ශන පැවැත්වීය. එය 1997 ඔක්තෝබර් දක්වා සිදුවිය. මිලියන 4.5කට අධික රසිකයින් පිරිසක් මෙම සංදර්ශනයන් හි අසිරිය විදගැනීමට පැමිණි බව වාර්තා විය. මෙම ලෝක සංචාරය මහද්වීප 05ක රටවල් 35කදී ඉතා සාර්ථකව ඉදිරිපත් කිරීමට හෙතෙම සමත් විය.

කෙනෙකු විසින් වැඩිම පුණ්‍ය කටයුතු ප්‍රමාණයක් සිදු කරමින් ගිනස් පොතට සිය නම ඇතුළත් කර ගැනීමේ වාසනාවද මෙම සුපිරි ජැක්සන්ට 2002 වසරේ දී හිමිවූ බව විදෙස් තොරතුරු තවදුරටත් වාර්තා කරයි. අමෙරිකාවේ 9යි 11 ප්‍රහාරයෙන් පසුව යළි ඇමෙරිකාව නඟා සිටුවීම සඳහාද මයිකල් ජැක්සන් සහ අනෙකුත් ගායක ගායිකාවන් සමඟ එක්ව දැවැන්ත ප්‍රසංගයක් පවත්වමින් සිය දායකත්වය ලබා දි තිබුණි.

එමෙන්ම පසුගිය දිනෙක මෙම සුපිරි තරුව සජීව සංගීත ප්‍රසංග වේදිකාවෙන් සමුගනු ලැබුවද එළඹෙන ජුලි මාසයේ දී නැවත් ප්‍රසංග වේදිකාවට පැමිණීමට තීරණය කර තිබුණි.

එමෙන්ම SONY BMG මියුසික් ආයතනය විසින් මේ වසරේදී මෙම සුපිරි ගායකයාගේ 50වැනි උපන් දිනයට සමගාමීව විවිධ රටවල් නියෝජනය වන පරිදි දැවැන්ත සංගීත ප්රසසංගයන් පැවැත්වීමට ද සැලසුම් සකස් කර තිබුණද ඔහුට ඉතා අවාසනාවන්ත ලෙස මරණය හරස්විය.

මයිකල් ජැක්සන් ගායකයකුට වඩා තරුවක් විය. තරුවක් වීමට, විශේෂයෙන් “පොප් තරුවක් වීමට” ගායන හැකියාවට වඩා බොහෝ දේ තිබිය යුතුය. ඕනෑම පුද්ගලයකු ජනප්‍රිය වන්නේ ඔහු හෝ ඇය තමන්ගේ එකකු ලෙස සමාජය දකින්නට පටන් ගත් විටය. මයිකල් ජැකමයිකල් ජැක්සන් ගායකයකුට වඩා තරුවක් විය. තරුවක් වීමට, විශේෂයෙන් “පොප් තරුවක් වීමට” ගායන හැකියාවට වඩා බොහෝ දේ තිබිය යුතුය. ඕනෑම පුද්ගලයකු ජනප්‍රිය වන්නේ ඔහු හෝ ඇය තමන්ගේ එකකු ලෙස සමාජය දකින්නට පටන් ගත් විටය. මයිකල් ජැක්සන් සුරූපී කළු තරුණයකු වූ කාලයක්ද ඒ නිසාම සුවිශේෂී ජනප්‍රියතාවයක් දිනාගත් අතර බොහෝ දෙනකු ඔහු තමන්ගේ එකකු ලෙස දුටු සමයක්ද තිබුණේය.

කෙසේ වෙතත් ඔහු පිළිබදව බොහෝ මතයන් ලොව පුරා පැතිර තිබුණද, ඒ සුන්දර කලා කරුවාට එදා මෙන් අදත්, හෙටත් ආදරය කරන රසිකයන්හට එවා අදාල නොවේ. ඔවුන් මයිකල් ජැක්සන්ට හා ඔහුගේ නිර්මාණයන්ට ආදරය කරනවා නොව උමතුවෙන් ආදරය කරන බව අතිශෝක්තියක් නොවේ.
                                 
                                  -ප්‍රබුද්ධිකා රත්නායක -

මිනිස්සු නේ.... හැටි නේ...

බස් එකක වඩිවෙලා යනකොට මිනිස්සු ඇඟටමයි එන්නෙ. හරිම වදයක්. අතේ තියන බෑග් ඔක්කෝම පටවනවා වාඩිවෙලායන මිනිහගෙ ඇඟට. බැරිවෙලාවත් බ්‍රේක් එකක් ගැහුවොත් විනාසයි. වාඩිවෙලා යන මිනිහාගේ ඇග උඩ හිටගෙන ඉන්න මින්ස්සු ඔක්කොම. අපොයි බස් එකට නැන්ග වෙලේ ඉදලා කණ්නාඩිය තියන පැත්ත බලාගෙන ගියාම ෂේප්. බෑග් දෙන්නේ නෑ එතකොට.  බ්‍රේක් ගැහුවම ඇඟට කවුරුහරි අවොත් හිටියටත් වැඩි මූණ දෙක කරගෙන රැව්වාම ආයේ එන්නෙ නෑ ඇඟට. නැතුව බෑ අනේ අද කාලේ බස්වල යන්න.  වයසක මිනිස්සු, අසනීප මුනිස්සු, තව එක එක දේවල් කියාගෙන එන අයට ෂීට් දෙන්නෙ මොකටද? අපිත් යන්නෙ සල්ලි ගෙවල තමයි. මේ විදිහට තමයි වාඩිවෙලා යන ගොඩක් අය හිතන්නේ.

හැබැයි හිටගෙන යන අය හිතන්නේ ...???

අම්මෝ තඩි බෑග් එල්ලගෙන බස්වල යනවා කියන්නේ එපා වෙන වැඩක්. හරියට අල්ලාගෙන යන්නවත් ඉඩක් නෑ. එ අස්සේ බෑග්එකත් උස්සගෙන. අනේ වාඩිවෙලා යන කවුරුහරි  බෑග්එක ගන්නවනම්. බෑග් එක ගන්නෙ කොහෙද , අමාරුවෙන් හිටගෙන යන අපිට වඩා මූණ ඇදකරගෙන ඉන්නේ ඒ අයනේ. මෙ අස්සේ ඩ්‍රයිවර් බ්‍රේක් පාරක් ගැහුවොත් කරකියා ගන්න දෙයක් නෑ. ඒ මිනිස්සු හිතන්නේ අපි මේ ආසාවට එහාට මෙහාට පැද්දෙනවා කියලා. ඔය අතරෙ වඩේ, අන්නාසි, රඹුටන් විකුණන මිනිස්සු යන්නේ අපේ ඇඟවල් උඩින්. කොන්දොස්තර එහාට යන්න,මැදට යන්න, ඉස්සරහට යන්න කියලා කෑගහනවා. අනේ එකට වාවිවෙලා යන අය. සැපට රඹුරන් කකා යනවා.හිතුනාම නිදා ගන්නවා. ඒ විතරක් ද හිටගෙන ඉන්න අපිට බ්‍රේක් ගහන ගහන පාරට රවනවා.

ඔන්න ඔහොමයි ඒ අය හිතන්නේ...

ඒ කොහොම වුණත් අපි ඔක්කොම යන්නේ පොදු වහනයක. මං වගේ හැමෝම නිදහසේ සැපට  යනන් කැමතියි. ඒ නිසා පුළුවන් තරම් කටවත් කරදර නොකර, පාඩුවේ, යන්න ඕනේ. කියලා හිතන්නේ කීයෙන් කී දෙනාද? මේ කාරණාව බස් රථයට විතරක නෙවෙයි, රෝහලක බෙහෙත්  ගන්න පෝලිමේ , බැංකුවේ, පොදු වැසිකිළියේ, මේ හැම තැනක දීම පොදු කාරනාවක්. සමරහ මිනිස්සු කරන කියන දේ බැලුවම මිනිස්සු මිනිස්සුන්ගේ මනුෂ්‍යත්වය අමතක කරලා දෝ කියන ප්‍රශ්නය විතරක් ඉතිරි වෙන්නේ අනන් ඒ නිසයි. සමහර පුංචි පුංචි කාරණා වලින් අපි ආකල්පමය වෙනසක් ඇති කරගත්තොතින් මේ රට මීට වඩා මනුෂ්‍යත්වයෙන් පිරුණු තැණක් වේවිනේ...
                            
                                    - ප්‍රබුද්ධිකා රත්නායක -

සන්නිවේදන තාක්ෂණික දියුණුව නිසා හටගත් සමාජ අර්බුද කළමනාකරණය

 වර්තමානයේ තාක්ෂණයත් සන්නිවේදනත් මිනිසාට අත්‍යවශ්‍ය සධකයකි. නමුත් එයින් ඇති වී ඇති ප‍්‍රතිඵල පිළිබඳ විවිධ විවේචන පවති. මේ ඒ පිළිබදව සිදු කළ සාකාච්ජානක දී අදහස් දැක් වූ නාට්‍ය හා රංග කලා හා ප‍්‍රතිබිම්බ කලා අධ්‍යයන අංශයේ ආචාර්ය උදිත ගයාෂාන්ගේ අදහසයි.

සන්නිවේදන තාක්ෂණය පිළිබඳ ඔබේ අදහස කොයි වගේද?

තාක්ෂණයේ දියුණුව කියන්නේ පර්යේෂණයන්ගේ සාර්ථකත්වයයි. තාක්ෂණය මගින් සිදුවන කාරණා 02 ක් ප‍්‍රධාන වශයෙන් හඳුනා ගන්නට පුළුවන්.

01. භූගෝලීය සීමාවන් ජය ගැනීම. ( අවකාශය )
02. අතීත අනාගත සබඳතා පවත්වා ගැනීම. ( කාලය )

සන්නිවේදන තාක්ෂණය විද්‍යාත්මක ක‍්‍රමවේදයත් එක්ක වැඩි දියුණු වූ දෙයක්. මිනිස් ජන ජීවිතයේ විවිධ අංශවලට කළමනාකරණ ක‍්‍රම සහ අලූත් වැඩ පිළිවෙළ රටාවන් ආදේශ කරමින් නැති මානව සබඳතා ගොඩනැගීමත් එහි ස්වභාවයේ වෙනසක් මේ මගින් ඇති කර ඇති බවත් පෙනී යන කාරණවක්. කෙසේ නමුත් සන්නිවේදන තාක්ෂණයේ වටිනාකම වැඩි වන්නේ එහි සුභාවිතයක් තිබුණොත් පමණයි. නමුත් ඉතිහාසයේ සිටම ඔය කාරණා දෙක සමාන්තරව ගමන් කළ බවක් පෙනෙන්නෙ නෑ. තාක්ෂණය වාණිජ පරමාර්ථ පෙරදැරිව එක් පාරකත් යහපත් සමාජ භාවිතාව යන කාරණාව තවත් පාරකත් ගමන් කරන බවත් දකින්න පුළුවන්.

මේ යහපත් සමාජ භාවිතය කෙසේ ක‍්‍රියාත්මක කරවිය යුතුද යන්න පිළිබඳ ඔබේ අදහස ?

ඇත්තෙන්ම බැලූ බැල්මට පිට සිට කෙනෙකුට මේ සඳහා නීත්‍යනුකූලව ජනමාධ්‍ය අමාත්‍යංශයට ඇඟිල්ල දිගු කරන්නට පුළුවන්. නමුත් ලංකාව වගේ රටකට තිබෙන්නේ එම ඉලක්කය බොහෝ පිටුපසයි. ඊට පෙර ඔවුන්ට දේශපාලන, ආර්ථික, පෞද්ගලික සම්බන්ධතා වැනි ආදර්ශ ඉලක්ක පසුකරගෙන තමයි සාධනීය තත්වයට ඇවිත් තියෙන්නේ. තාක්ෂණය දියුණුයි කියල කෑ ගහල හරි යන්නෙ නෑ. ඒ තාක්ෂණය ඇතුළේ තියෙන්නෙ මොනවාද කියලා සලකා බලන්න අවශ්‍යයි. ව්‍යවහාරික අරමුණින් බැහැරව මානව ඵලදායි ක‍්‍රියාවලියක් ලෙස මෙම සන්නිවේදන තාක්ෂණය දියුණු කළ යුතුයි. ඒ මගින් සමාජ අර්බුද  කළමනාකරණය කළ හැකි බවයි මගේ  අදහස.
   
  ඉස්සර තිබුණේ ඒකල මාධ්‍ය භාවිතයක්. නමුත් අද වන විට තාක්ෂණයේ දියණුවත් සමඟ මාධ්‍යකරුවාගේ මාධ්‍ය තාක්ෂණයේ සීමාව වෙනස් වෙලා. නමුත් ඒකල මාධ්‍ය තිබුණ කාලයේ මාධ්‍යකරුවාට තමා නියෝජනය කරන මාධ්‍යයේ ප‍්‍රවීණත්වයක් තිබුණා. වර්තමානයේ තාක්ෂණික සීමාවන් පුළුල්වෙත්ම මිනිස් අවශ්‍යතාවන්හි සීමාවන්ද පුළුල් වෙලා. ඒ නිසා මාධ්‍ය එකින් එක ගලවලා කතා කරන්න බෑ. සමස්ත සන්නිවේදන තාක්ෂණය ගැනම කතා කළ යුතු වෙනවා.

ජනමාධ්‍ය ගැන කතා කරන විට ප‍්‍රංශ කලාවේදී ”රුසියාටෝ කැනුඩෝ” ප‍්‍රකාශ කොට තිබෙන ආකාරයට සිනමාව ලෝකයේ 7 වැනි කලාව ලෙස හඳුන්වා දී තිබෙනවා. එහි විශේෂත්වය ලෙස හඳුන්වන්නේ අනෙකුත් කලාවන් 06 ම අන්තර්ගත වී තිබීමයි. අනෙකුත් කලාවන් 06 මොනවාද? ඒ තමයි 1 අංග චලනය, 2 අභිනය, 3 හඬ, 4 ස්ථාපනය නො එසේ නම් එකලස් කිරීම, 5 චිත‍්‍රගත කිරීම, 6 ඡුායාරූපයයි. නමුත් අපිට දකින්නට පුළුවන් තවත් සුවිශේෂීත්වයක් වන්නේ රූපවාහිනියේ පැමිණීමත් සමඟ සිනමාව ද එයට ඇතුළු වීමයි. එහෙම නම් ලෝකයේ 08 වැනි කලාව රූපවාහිනිය නම් 09 වැනි කලාව බවට පත් වන්නේ මාධ්‍යයක්  නොව තාක්ෂණයක් වන ඩිජිටල් තාක්ෂණයයිි.  ඒ තුළ මේ සියල්ල දැකගත හැකියි. මේ හේතුව නිසා වර්තමානයේ බොහෝ විට මිනිසුන් මාධ්‍යවලට වඩා තාක්ෂණයට නැඹුරුතාවයක් දක්වනවා. මේ කාරණාව අපි හොඳින් වටහා ගත යුතු වෙනවා.
           
ඒ නිසා මගේ අදහස වන්නේ පරණ ඒකල මාධ්‍ය කළමනාකරණ ව්‍යපෘතියක් හැටියට හිතලා ඒකල මාධ්‍ය සංවර්ධන ඉලක්කයක් තෝරාගෙන අවුරුදු ගාණකදි අපි මේ පුවත්පත් කලාව හෝ ගුවන්විදුලිය හෝ රූපවාහිනිය හෝ වේවා සංවර්ධනය කළ යුතුයි කියල බැහැ. අද වනවිට මාධ්‍ය එකිනෙකට මිශ‍්‍රවෙලා. දෙමුහුන්, තුන්මුහුන්, හතරමුහුන් වෙලා කියන එකයි මගෙ මතය. මේ නිසා අපි මාධ්‍ය ගැන කතා කල යුතු වන්නේ තාක්ෂණයත් මුල් කරගෙන. අතීතයේ මාධ්‍ය එළියට ගෙන ඒමට තාක්ෂණය කොයිතරම් පොහොසත් ද යන වග කල්පනා කළා. ඒ ගමන හරිම සරලයි. දැන් ඊට වඩා වෙනස් හැඩයක් ගෙන තිබෙනවා. සමහර වෙලාවට අපි නාට්‍යයේ බලපෑම ගැන කතා කරනකොට එයට සිනමාවේ බලපෑම තියනවා. සිනමාව ගැන කතා කරන කොට පුවත්පතේ හෝ ගුවන්විදුලියේ බලපෑම තියනවා. මේ නිසා මාධ්‍යයකට තවත් මාධ්‍යක් නැතුව පවතින්න බැරි ස්වභාවයක් නිර්මාණය වෙලා තියනවා.

මාධ්‍යයට මේ තාක්ෂණය කොයි ආකාරයේ බලපෑමක් ද එල්ල කරලා තියෙන්නේ?

සරලව පැහැදිලි වන කාරණය මේකයි. අද වන විට තාක්ෂණය විසින් අනෙකුත් මාධ්‍ය තුල තිබෙන ව්‍යවහාරික වටිනාකම අත්පත් කරගෙන තිබෙනවා. තාක්ෂණය තිබූ පමණින් එය පරිහරණය කිරීම සාධාරණ නැහැ. එහි තිබෙන සුභාවිතය පමණක් උකහා ගත යුතුයි. වර්තමානයේ දැක ගත හැකි සුලබ කාරණාවක් වන්නේ මාධ්‍ය විසින් තරුණ පරම්පරාවට සිදු කරනු ලබන බලපෑමයි. මේ තාක්ෂණයෙන් මාධ්‍ය සීමාවන් බිඳ දමා යාමට අවශ්‍ය අතුරු අවස්ථා  ඕනෑ තරම් නිර්මාණය කර තිබෙනවා. එහිදී වාසි අවාසි තිබුණත් වැදගත් කාරණය වන්නේ නිසි කළමනාකරණය කිරීමෙන් වාසියත් නිසි කළමනාකරණය නොකිරීමෙන් අවාසිත් අත්පත් වන බව අවබෝධ කර ගැනීමයි. තාක්ෂණයෙන් තොරතුරු දැන ගැනීම හොඳ දෙයක් තමයි. නමුත් මානව සබඳතා වෙනුවට අදහස් හුවමාරු කර ගැනීමේ ගනුදෙනුමය කාර්යට පමණක් කොටු වීම ගැටළුවක්. මනුෂ්‍යත්වය ඊට වඩා වෙනස් දෙයක්. එය තාක්ෂණයට අසුවෙන්නෙ නෑ. ඒ නිසා අපි හිතන්න  ඕනෙ තව අවුරුදු 10 කින් ලෝකයේ සන්නිවේදන තාක්ෂණය කොතැනද තියෙන්නේ කියන කාරණාවට වඩා ඒ නිසා මිනිසුන්ගේ අද තිබෙන සබඳතා මීට වඩා යහපත් වෙයි ද? අයහපත් වෙයි ද? යන කාරණාවයි.

අපිට තාක්ෂණයට සීමා පනවන්න බෑ නේද?

ඔව්. නමුත් අපිට සමාජ පාලනය සහ පෙළඹවීම කියන කාරණාවන් සිදු කල හැකියි. ඇත්තෙන්ම බොහෝ විට මිනිසුන් ආකර්ෂණයට කැමතියි. සමාජ විඥ්ඥානය අපේක්ෂා කරන දේ ගෙදරින් ලැබෙන්නේ නැතිනම් මානව සබඳතා ගිලිහී යාමට බොහෝ සේ ඉඩකඩ වැඩියි. නමුත් අවධාරණය කරගත යුතු කාරණය වන්නේ මානව සබඳතා ගිලිහුණු සමාජයක අපේක්ෂිත සන්නිවේදන ඵලදායීතාව ගොඩනගා ගන්නට නොහැකියි. මිනිසා යනු සංස්කෘතික සත්වයෙක්. ඒ අනුව සංස්කෘතික ක‍්‍රියාවලියක් බිඳ දැමීම ත‍්‍රස්ත ක‍්‍රියාවක් ලෙෂ සලකන්න පුළුවන්. අද බොහෝ විට ත‍්‍රස්ත ක‍්‍රියාවන් සිදු කරන්නේ නියාමනයකින් තොරව සන්නිවේදනය ගලා යාමට ඉඩ හරින පිරිස විදිහටයි මම දකින්නේ. තිබෙන සංස්කෘතිය ගලවලා නව සංස්කෘතියක් ඔළුවලට දානවා. සරල උදාහරණයක් විදිහට ළමා කාටුන් තුළත් බොහෝ විට ළමයා තුළ තමාගේ පෞද්ගලිකත්වය පිළිබඳ හීනමානයක් ගොඩ නගනවා. එහිදී ළමයාගේ පෙර තිබූ සංස්කෘතිය වෙනුවට නව සංස්කෘතියක් ඔළුවට දානවා.
       
සමාජයේ මිනිසුන් පුරුෂාර්ථවලින් බැහැර කිරීම නූතන සන්නිවේදන තාක්ෂණය විසින් සිදුකරන බරපතල වැරැුද්දක් විදියට මම දකිනවා.  මිනිසා විසින් මිනිසා මත ඇති කරනු ලබන බලපෑම්වලින් ගලවා දමා තාක්ෂණය විසින් මිනිසා මත ඇති කරන බලපෑම අද ඉදිරියට පැමින තිබෙනවා. ඒ බලපෑම සමාජ පුරුෂාර්ථසමග කිසිවිටක බැදෙන්නේ නැත. එය වාණිජ වුවමනාවකි. එසේ නැත්නම් දේශපාලන,ආර්ථික කිසියම් වුවමනාවකි.

නමුත් එයින් ලැබූ කිසිම ප‍්‍රගතිශීලී දෙයක් නැහැ කියල මං කියන්නෙ නෑ. අපි සන්නිවේදන තාක්ෂණයේ හරවත් භාවිතයක් ඇති කල යුතුයි. එය ආකල්පමය වෙනසක් විය යුතුයි යන්න මගේ මතයයි. මෙයට ලෝකයේ උදාහරණ තියනවා. ඉන්දියාව,රුසියාව,ජපානය වැනි රටවල් තුළ ළමා වැඩසටහන්, කාටුන් ඔවුන්ගේ දරුවන්ගේ ආකල්පමය දියුණුව සදහා පාවිච්චි කරනවා. නමුත් ලංකාව ලෝකයෙන් යැපෙන හිගන රටක් වෙලා. විවෘත ආර්ථිකයෙන් පස්සේ රට තුළට නිසි ඉලක්කයකින් තොරවම හැමදේම ගලාගෙන ඒමට ඉඩ සැලැස්සුවා මිස එහි ගුණාත්මකභාවය පිළිබද සැලකිල්ලක් දැක්වූයේ නෑ. ලංකාවට රූපවාහිනිය පැමිණෙනවා නමුත් ඒක ඇතුළේ මොනවද තියෙන්නෙ කියන දේ සොයා බැලූවෙ නෑ. මම කියන්නෙ මිනිසුන්ගෙ කාර්ය සාධන වැඩවලදී තාක්ෂණය ගැටළුවක් නොවේ. නමුත් මෙය ජන සන්නිවේදකයන් සමග කතා කරන විට සන්නිවේදන තාක්ෂණය දියුණු වෙන තරමටම එය යහපත් ද අයහපත් ද යන්න සාකච්ඡුාවට බඳුන් විය යුතුයි.

 මේ පිළිබඳ ඔබේ විවේචනය එල්ල වන්නේ කාටද?

තාක්ෂණයේ දියුණුව කියන්නේ ලෝකයේ හැමදේටම බලපාපු කාරණාවක්. ඒ බලපෑම්වලට වඩා සන්නිවේදනයෙන් ඇති වූ ආදීනව ඉතාමත් බරපතලයි. ඒ නිසා ඒ ආදීනව අපි අපේ රට හැටියට කල්පනා කරල බැලූවොත් අපි ගිහින් තියෙන්නේ හිටියට වඩා හොඳ තැනකට ද? නරක තැනකටද? මෙය භෞතිකව හා ද්‍රව්‍යාත්මකව කතා කරනවා නම් හැම කෙනාටම සෙල්ෆෝන් දෙක දෙක තියනවා. ගෙදරට, මගට, කාර්යාලයට කියල ඉලක්කම්වලින් සහ යකඩ ගොඩවල්වලින් පුරසාරම් කියවල වැඩක් නෑ. ලංකාවේ ජනගහනය කෝටි 02 යි නම් සෙල්ෆෝන් කෝටි 04 යි. තව අවුරුදු 05 කින් කොච්චර ලොකු කුණු ගොඩක් වෙයි ද? කියන ගැටළුව මතුවිය යුතුයි. මෙයට හේතුව නියාමනයකින් තොරව  ඕන කුණු ගොඩක් ගෙන ඒමට ඉඩ හැර සිටීමයි.

  ඒ වගේම ජනමාධ්‍ය  ඉගැන්වීම සම්බන්ධයෙන් මගේ ප‍්‍රශ්නයක් තියනවා. ජනමාධ්‍ය ඉගැන්වීම කළ යුතුයි. ඊට වඩා ඔවුන්ට කළයුතු විශාල මෙහෙයක්, සටනක් තිබෙනවා. ඒ තමයි ජනමාධ්‍ය ක්ෂේත‍්‍රයට නුසුදුස්සන් ඇතුළුවීම බැහැර කළ යුතුයි. විශේෂයෙන් සුදුස්සා පසකට දමා පාප්ප බාල්දිය අතට ගන්නන්ට අවස්ථාව සලසා නොදීමට වග බලා ගත යුතුයි. නමුත් ජනමාධ්‍ය ආයතන හිමිකරුවෙකු විසින් තම ආයතනයට තමාට අවශ්‍ය කෙනා තෝරා ගැනීමට අයිතියක් තිබෙන බව කියන්නට පුළුවනි. එසේ නම් ඔවුන්ට අවශ්‍ය විදියට එය පාලනය කළ හැකි වුවද  එය මහජන ප‍්‍රකාශයට ගෙන ඒමට ඉඩ නොදිය යුතුය. මන්ද ජනමාධ්‍ය විසින් සිදුකරනු ලබන ප‍්‍රකාශය සමාජ වැඩ පිළිවෙළක් විය යුතුයි. සමාජය පිළිගත් යම් සාරධර්ම පද්ධතියකට යටත් විය යුතුයි. මාධ්‍ය ආයතනයක කළමනාකරණ අධ්‍යක්ෂක ධූරයට ආයතනයේ හිමිකරුගේ දුව පත් කරන්න බෑ ඇය ඔහුගේ දුව වූ පමණින්. එයට සුදුසුකම් සපුරා තිබිය යුතුයි යන්න මගේ අදහසයි. ඒ වාගේම විනිවිදභාවයකින් යුතුව එම කටයුත සිදුවිය යුතුයි. එය පවුල්වාදයෙන් නොව සුදුස්සාට සුදුසු තැන දීමෙන් සිදුවිය යුතුයි. යුද්ධයට හේතුව වාර්ගික අර්බුදයම නොවේ. සාධාරන වරප‍්‍රසාද අහිමි වීමයි. ඒ වගේම ජනමාධයවේදියා වහල්කමට පුහුණු නොකොට ස්වාධීනව කටයුතු කිරීමට නිසි අධ්‍යාපනය හා පුහුණුව ලබා දිය යුතුයි. මොකද ජනමාධ්‍ය තුළින් එළියට යන සෑම සන්දේශයක්ම මාධ්‍යකරුවන් විසින් මෙහෙයවන නිසා ඔවුන් මෙම සන්නිවේදන තාක්ෂණය පිළිබඳව සහ එහි ක‍්‍රියාකාරීත්වය පිලිබඳ අවධානය යොමු කළ යුතුයි.

  මේ සදහා කළයුත්තේ කුමක්ද?
               
ඇත්තෙන්ම මේ සඳහා විසදුම් හැටියට සාධක හතරක් හදුන්වා දෙන්න පුළුවන්,

         1.අවබෝධය
         2.වාරණයෙන් තොර නියාමනය
         3.සදාචාරය
         4.නීතිය
සන්නිවේදනය, ජනමාධ්‍ය, සන්නිවේදන තාක්ෂණය ආදී ක්ෂේත‍්‍රයන් මෙන්ම ලාංකීය සමාජය සහ අපගේ ජන විඥානය පිළිබඳව සෑම දෙනාටම අවබෝධය තිබීම වැදගත් වෙනවා. එමෙන්ම මේවාහි ඇති ව්‍යාජත්වය පිළිබඳව සමාජයට පුළුල් දැනුම සහිත අවබෝධය තිබිය යුතුයි. එම නිසා සමාජ අවබෝධය ඇති කළ යුතුයි. එය මාධ්‍ය සතු වගකීමකි. තවත් සාධකයක් ලෙස මාධ්‍ය දියුණුුව පිළිබඳව නියාමනයකින් තොරව කතා කිරීම අනුවණ ක‍්‍රියාවක්. සන්නිවේදන තාක්ෂණය දියුණු වෙන එක හොඳයි. නමුත් ප‍්‍රශ්නය වෙන්නේ තාක්ෂණය යන වේගයටම එයට සමාන්තරව ව්‍යවහාරික භාවිතයට ගැනීමට හැකියාව පවතිනවා ද යන්න සොයා බැලීමයි. එයට අවශ්‍ය වන  නිසි වැඩ පිළිවෙළ මෙම සාධක හතර හරහා සිදු කළ හැකියි. විශේෂයෙන් ජනමාධ්‍ය ප‍්‍රතිපත්ති සකස් කළ යුතුයි. එම ප‍්‍රතිපත්ති ඇතුළේ මිනිසුන්ගේ ජන විඥානය, මහජන මට්ටම ඔසවා තැබීම සදහා ඉලක්කයක් තිබිය යුතුයි. නැතුව මාධ්‍යවේදීන්ගේ සුබසිද්ධියම පමණක් තිබීම ප‍්‍රමාණවත් නෑ. ඊට අමතරව රටේ සුබසිද්ධිය අපේක්ෂා කළ යුතුයි.
   
   එහිදී ජනමාධ්‍ය අමාත්‍යංශයට වගකීමක් තියනවා. මේ පිළිබඳ සාකච්ඡුාවක් ආරම්භ විය යුතුයි යන්න මගේ අදහසයි. ඒ සදහා විද්වතුන්ගේ මැදිහත් වීම අවශ්‍ය වෙනවා. ¥ෂිත බවින් තොර නියාමනයක් ක‍්‍රියාත්මක විය යුතුයි. සදාචාරය සම්බන්ධව කටයුතු කිරීමේ දී එයට ජනමාධ්‍ය නායකයින් ප‍්‍රමුඛත්වයක් ගත යුතුයි. විශේෂයෙන් පොලීසිය, භික්ෂූන්වහන්සේලා, පූජකවරු, ගුරුවරුන් වැනි ජනමත නායකයින්ට මේ සඳහා කළ හැකි කැප කිරීම් බොහෝයි. මේ සියල්ලම ක‍්‍රියාත්මක කිරීමෙන් අනතුරුව හීනය ද ක‍්‍රියාවට නැංවිය යුතුයි. විශේෂයෙන් ජනමාධ්‍ය කියන්නේ ව්‍යාජය වපුරන නිර්ව්‍යාජත්වයට හිස ඔසවන්නට දෙන්නේ නැති ආයතනයක් වෙලා අද. නමුත් මෙයට සන්නිවේදන ක්ෂේත‍්‍රයට අදාළ සියලූ දෙනා වගකිව යුතුයි යන්න මගේ අදහසයි.
                                              සංවාද සටහන  :- ප‍්‍රබුද්ධිකා රත්නායක

Art of Life..

ඉන්දියාවේ යකඩ ගැහැණිය ඉන්දිරා ගාන්ධි.....

 ඉන්දියාවේ යකඩ ගැහැණිය නමින් විරුදාවලිය ලත් ඇය, නමින් ඉන්දිරා ප‍්‍රියදර්ශනි ගාන්ධි විය. එතුමිය දේශපාලන වශයෙන් පන්නරය ලත් ගාන්ධි පවුලේ සාමාජිකාවක් වෙනවා. ඇගේ පියා නිදහස් ඉන්දියාවේ ප‍්‍රථම අගමැති වූ අතර, ඉන්දිරා ගාන්ධි ඉන්දියාවේ ප‍්‍රථම කාන්තා අගමැගමැතිනිය මෙන්ම ලෝකයේ දෙවනි කාන්තා අගමැතිණිය ලෙස හදුන්වා දෙන්න පුළුවන්. 2011 වර්ෂය වන විටත් ලෝකයේ දිගු කාලයක් අගමැති ධූරය දරන ලැයිස්තුවේ ඇය ප‍්‍රමුඛ ස්ථානයේ පසුවෙනවා. දේශපාලනය වෙනුවෙන් සිය ජිවිතය කැපකළ ඇය උත්තුංග කාන්තාවන්ට පූර්වාදර්ශයක් සැපයූ උත්තමාවියකි. 

වර්ෂ 1917 නොවැම්බර් මස 19 දින උපත ලද ඉන්දිරා ප‍්‍රියදර්ශනි ගාන්ධි නම් වූ ඇය ජවහල්ලාර් නේරුගේ දියණියක වනවා. කමලා නේරු එතුමියගේ මව වූ අතර, ඇගේ පියා වූ ජවහල්ලාර් නේරු, ඉන්දියානු සටනේ ප‍්‍රධානත්වය ගෙන කටයුතු කළ අයෙක් වෙනවා. එමෙන්ම ඔහු නිදහස් ඉන්දියාවේ ප‍්‍රථම අග‍්‍රාමත්‍ය වරයාද වෙනවා. ඇගේ සීයා මෝත්ලාල් නේරු ඉන්දියාවේ විශිෂ්ඨට නායෙකයෙක්. දේශපාලන පසුබිමක් සහිත නේරු රාජ වංශයේ පවුලක උපත ලද එතුමිය තද බල දේශපාලන වාතාවරණයක හැදීවැඩුණා.

එතුමිය සොමවරීල් විද්‍යාලය, ඔක්ස්ෆඞ් විශ්ව විද්‍යාලය ඇතුලූ, ඉන්දියාව, ස්විස්ටර්ලන්තය සහ එංගලන්තයේ පාසල් වල ඉගනුම හදාරා තිබෙනවා. කුඩා කළ සිට එතුමිය ඉතා දක්ෂ, බුද්ධියත් මෙන්ම තරමක මුරණ්ඩු දැරියක් වුණා. නමුත් තම පියානන්ගේ යහපත් දේශපාලන ආභාශය එතුමියට පූර්වාදර්ශයක් සැපයූ බව එතුමියගේ විශිෂ්ට දේශපාලන ජීවිතය සහ යහපත් ජීවිතාදර්ශය සාක්ෂි දරනවා. 1941 වර්ෂයේ ඔක්ස්ෆර්ඞ් සිට නැවත තම මව් රටට පැමිණීමත් සමඟ ඉන්දිරා ගාන්ධි තුමිය ඉන්දියානු නිදහස් සටනට අවතීර්ණ වුණා.
1950 වසරේ සිය පියාගේ පුද්ගලික සහයකවරිය ලෙස අනියම් පදනම යටතේ ඇය සේවය කළා.  1964 වසරේ දී නේරු තුමන්ගේ මරණයෙන් පසු එවක ජනාධිපති විසින් ඉන්දිරා රාජ්‍ය සභා සාමාජිකාවක් ලෙස පත්කොට ඇත.  1965 වසරේ ජවහල්ලාරු නේරුගේ අභාවයත් සමඟ බලයට පත් වූයේ ලාල් බහදුර් රජයයි. ලිල් බහදුර් ශාස්ත‍්‍රිගේ රජයේ ඉන්දිරා ගාන්ධි, එම රජයේ තොරතුරු ප‍්‍රචාරණ අමාත්‍යවරිය වුණා.  එම ප‍්‍රවිශ්ටය ඇගේ දිගු දේශපාලන ගමනක ආරම්භය වුණා.

 සන්ජේ ගාන්ධි සය රවි ගාන්ධි වන ඇගේ පුතුන් දෙදනා ඒවන විට ලන්ඩනයේ ඉගනුම ලැබුවා. මවක ලෙසින් වූ ඇගේ භුමිකාව බෙහෙවින් වෙනස් වූයේ 1966 ලාල් බහදුර් ශාස්ත‍්‍රි හෘදයාභිදයක්න් මිය යැමත් සමගයි.මේ අතරේ ශාස්ත‍්‍රින්ගේ හිස් වුණ අගමැති අසුනට ඉන්දිරා පත් වුණා.  1969 වසරේ දී ඉන්දිරා දේශපාලන භූමිකාවේ විප්ලවීය වෙනසකට මුල පිරුවා. වරප‍්‍රසාදය ලත් මහාරාජවරුන් සතුව පැවතියාවූ සම්පත් ජන සතු කලා. තෙල් බැංක,ු පතල් ආකර වැනි සම්පත් මේ අතර විය. ‘දුප්පත්කම අහිමි කරමු’ යන සටන්  පාඨය ඉදිරියට ගෙන මෙහෙය වූ මැතිවරනයෙන් 1971 දී ඉන්දිරා ජයගත්තා.

 ඉන්දිරා ගාන්ධි සිය දෙශපාලන පෞරුෂය ලෝකයටම පෙන්වූ උත්තමාවීයකි. ජනතාවාදී දේශපාලන ප‍්‍රතිපත්තිය එතුමියගේ ආයුධය වුණා. නිදහස් ඉන්දියවක නිවහල් දේශයත්, ශක්තිමත් ආර්ථිකයත් ගොඩ නැංවීවට එතුමිය නිතර වෙහෙසුණා.  ඉන්දිරා ගාන්ධි විසින් 1971 වසර  වන විට නැගෙනහිර පකිස්තානය ලෙසින් තිබූ භුමිය බංලාදේශය නමින් රටක් කරන ලදි. බංගලාදේශය ස්වාධින වීම නිසා ඉන්දිරා ගාන්ධිගේ ජනප‍්‍රියත්වය තවදුරටක් තහවුරු වුණා. එවක පැවති සමික්ෂණයට අණුව ඉන්දියාවේ බිහිවුණු හොදම අග‍්‍රාමාත්‍යවරිය ඉන්දිරා බව ප‍්‍රකාශ වුණා. 1962 ඇගේ පියා වූ නේරු විසින් චීනය සමග දේශ සීමා අරගලයක් වෙනුවේන් මුලපුරා තිබුණා. මෙහිදී ඉන්දිරාගේ නුවණන සිය පියාට වඩා ඉදිරියෙන් වූ බව විචාරක අදහසයි.

ජවහල්ලාරු නේරු දේශපාලන භූමිකාවේදී අනුගමනය කළ ප‍්‍රතිපත්ති ඉන්දිරා පාලන ක‍්‍රමයේ දී ක‍්‍රමයෙන් අභාවයට යන්නට වුණා. නිළධාරීන් සහ අධිකරණ දේශපාලන මැදිහත් වීමකින් තොරව සිදු වුණත් ඉන්දිරා රජයේ පාලන කාලය තුළින් මෙම තත්වය ගිලිහෙන්නට විය. පක්ෂපාතීත්වය මුල් කරගෙන දේශපාලන නායකයන් පත් කිරීම මෙන්ම සිවිල් නිළධාරීන් පත් කිරීමද සිදු විය. කොන්ග‍්‍රසය සිය අතට ගත් ඇය තමා විසින් ප‍්‍රධාන අමාත්‍යවරයා තෝරා ගත් අතර අභ්‍යන්තර ජන්ද තහනම් කරන ලදි. මේ අන්දමේ දේශපාලන වශයෙන් වූ ව්‍යාතකූලත්වය සහඟ හදීසි නීතිය සම`ග ඉන්දිරා රජය ජනතාව අතර අප‍්‍රසාදයට පත්වුණා. නමුත් නව රජයට එතරම් ආයුෂ තිබුණේ නැත. 1980 වසරේ බලයට පත් වීමත් සමඟ ඇය පංජාබ් බෙදුම් වාදීන් සමඟ වූ සටන් ඉදිරියටම ගෙන ගියාය. මෙම ක‍්‍රියා කලාපය ඇගේ මරණයට පවා හේතු විය.

  මේ වන විට තම පුතුන් දෙදනා දේශපාලනයට අවතීරණ කාරීමේ ගමන් මග ආරම්භ කළාය. එමගින් ද ඇය අපේක්ෂා කළේ දේශපාලනයේ ගමන් මග තවදුරටත් ස්තාපිත කිරීමටය. 1976 වසර වන විට සංජේ ගාන්ධි දේශපාලනය වෙනුවෙන් පන්නරය ලබද්දි 1980 වර්ෂයේ දී හදීසි ගුවන් අණතුරකට ගොදුරු වීමත් සමඟ  රජීව් තුළ දේශපාලන උනන්දුව වැඩි විය. නමුත් ඇගේ බලාපොරෝතු සාර්ථක වුණේ නැත. එතුමිය හා ආන්ද්‍රේ ප‍්‍රදේශ අතර ගැටුම් ඇතිවිය. පන්ජාබයේ අර්බුදකාරී ත‍්‍රස්ත ක‍්‍රියා මෙන්ම උතුරු නැගෙනහිර ගෝත්ත‍්‍රක අරගල ඇය අපහසුතාවයට පත් කරන්නට විය. 1984 වසරෙදී සික් අන්තවාදින්ගේ රන් දෙවොල ආක‍්‍රමණය කරන්නට අණ කළාය. 1984 ජූනි මාසයේ ඉන්දීය හමුදාව විසින් සික් දෙවොල ආක‍්‍රමණය කල අතර සික් ත‍්‍රස්තවාදීන් ජීවිතක්ෂයට පත් විය.
   
 වසර 1984 ඔක්තෝඔර් 31 වැනිදා උදෑසන 9.20 ට ඉන්දිරා ගාන්ධි ඝාතනයට ලක්වූයේ ඇගේ ශරීරාක්ෂකයින් දෙදනෙකු වූ ෂට්වාන්ට් සින් හා බීන්ට් සින්ගේ වෙඩි ප‍්‍රහාරයකට ලක් වීමෙන් පසුවයි. නවදිල්ලියේ සෆ්ඩාර්ජුන් මාවතේ පිහිටි අංක එක දරණ  අගමැති කාර්යාලය වෙත ඉන්දිරා ගාන්ධි පාගමනින් ගමන් කරමින් සිටිය දී මෙම අවසනාවන්ත මරණය සිදු වූයෙු ලොවම කම්පාවට පත් කරමින්ය. එතුමිය මෙලොවෙන් සමුගත්තද එතුමියගෙන් වූ අමිල මෙහෙවරට තිත නොතබන්නට එතුමියගේ පවුල කටයුතු කරන බව පැහැදිලිය.

එතුමියගේ ඇවෑමෙන් ඇගේ පුත් රජිව් ගාන්ධි දේශපාලනය වෙනුවෙන් 1991 මැයි 21 ජීවිතය පූජා කළා. ඉතාලි සම්භවයක් ඇතැයි කියමින් බැට කෑ ඇගේ ලේලිය වූ සෝනියා ගාන්ධි රජිව් ගාන්දි වෙනුවෙන් මෙහෙවර ඉදිරියට ගෙන ගියා. 1998 වසරේ පටන් ඇය ඉන්දිය ජාතික කොන්ග‍්‍රසයේ සභාලතිනිය ලෙස කටයුතු කරනු ලබයි. සංජය ගාන්ධිගේ බිරිද වූ මෙනකා ගාන්දි භාරතීය ජනතා පක්ෂයේ සාමාජිකාවකි. ඉන්දිරාගේ මුණුබුරා වූ ෆෙරෝස් ගාන්ධි ඉන්දීය ලෝක් සභාවේ සාමාජිකයෙකි. රාහුල් ගාන්ධි මුණුබුරා දේශපාලන ක්ෂේත‍්‍රය දුර ගමනක් යන්නට සිටින බව විචාරක අදහසයි.

ඉන්දිරා ගාන්ධි නම්  උතුම් කාන්තාව සිය ජීවිතය පමණක් නොව ආත්මයම ජනතාවාදී දේශපාලනයකට කැපකල පුද්ගලයෙකු වනවා. තමාගේ පියා, පියාගේ පියා ඇතුලූ පවුලේ ගෞරවය සුරකින්නට හැකි සෑම වියම ඇය උත්තසහ කළා. තමාගේ දේශය, තමාගේ ජනතාව වෙනුවෙන් යමක් කළ යුතුමයි යන්න විශ්වාසයෙන් යුතුව ඉටු කිරීමට ඇය සතු වූ ධෛර්ය අපිරිමිතය.  ලෝයේ බිහිවූ විශිෂ්ට කාන්තාවන් අතරින් ඉන්දිරා ගාන්ධි ඉන්දියාවේ යකඩ ගැහැනිය ලෙස විරුදාවලිය ලබන්නේ එ් නිසා වෙන්මය.
                                                                               
                                                                                     -ප්‍රබුද්ධිකා රත්නායක-

සංවර්ධනයට අත්තිවාරමක්.....

   නූතන ලෝකයේ, සමාජ ආර්ථික රටාව තුළ සංවර්ධන යන්න (Department) අතිශය සංකීර්ණ  මාතෘකාවක් බවට පත් ව ඇත.පවතින තත්ත්වයෙන් ඉදිරි පියවරක් තැබීම සංවර්ධනය ලෙස අර්ථකථනය කළ හැකියි. එය භෞතික හා ආධ්‍යාත්මික යන දෙඅංශයේම එකතුවක් විය යුතුය. ශ්‍රී ලංකාවේ සංවර්ධන පිළිබඳව අවධානය යොමු කිරීමේ දී ද මෙම අංශ දෙක කෙරෙහි අවදානය එක හා සමාන විය යුතුය. නමුත් ආර්ථික, අධ්‍යාපනික, සෞඛ්‍ය, පාරිසරික, සංස්කෘතික, සමාජීය, සදාචාරාත්මක යන අංශ කෙරෙහි දක්වන සැලකිල්ලට සාපේක්ෂව මානසික පවිත්‍රතාව හෙවත් මානසික සංවර්ධන කෙරෙහි දක්වන ලද සැලකිල්ල අඩු බවක් පෙනීයයි.

ගොඩනැගිල්ලක් තැනීමේ දී එහි අත්තිවාරම ශක්තිමත් විය යුතුය. සංවර්ධනය නැමති ගොඩනැගිල්ලේ අත්තිවාරම මානසික සංවර්ධනයයි. සංවර්ධන සංකල්පය පිළිබඳව විශේෂඥයෙක් වන ඩෙනිස් ගොලිට(Dennis Goalie) අනුව සංවර්ධනය අස්ථිර සමාජ තත්ත්වයන්ගෙන් මිදී යහපත් හා ගුණවාදි සමාජ අර්ථික තත්ත්වයක් කරා ලගා වීමේ ක්‍රමවේදයකි. මහත්මා ගාන්ධි, ගුනර් මිර්ඩාන්, ඩඩ්ලි සියර්ස්, ආතර් ලුවිස්, ජෝර්ජ් එම් පොස්ටර්, පෝල් වී ස්ටීවන්, විමල් දිසානායක වැනි බොහෝ සංවර්ධන විශේෂඥයින්ගේ අදහස් ද එයට සමානය.
ශ්‍රී ලංකා ද සංවර්ධන ඉලක්ක සපුරාලීමට උත්සාහ දරයි. නමුත් එහි බොහෝ ගැටලු සහගත තත්ත්වයන් පවතියි. ආර්ථික හෝ සමාජීය හෝ සෑම අංශයකටම එය පොදු කාරණාවකි. මේ සියල්ලටම හේතු සාධක ලෙස ආධ්‍යාත්මික සංවර්ධනයේ පිරිහීම යැයි කිව හැකිය.

 අප හුදක් ආර්ථික සංවර්ධන පදනම් කොටගෙන මිනුම් දඩුවලින් සංවර්ධන මැනීමට උත්සාහ දරයි. එය අනුවන කමකි.එයට හේතුව වන්නේ නූතන සමාජයේ මානසික පවිත්‍රතාව බිදවැටීමයි.අද වන විට මානසික සංවර්ධන පිළිබද කතා කිරීමම මානසික ව්‍යාකූලතාවයට පත් කිරීමකි.රැපවාහිනිය, ගුවන්විදුලිය, පුවත්පත් ඇතුලු විවිධ මාධ්‍ය වලින් අසන්නට දකින්නට ලැබෙන පුවත් වලින් මේ සදහා නිදසුන් සපයාගත හැකියි. වංචා දූෂන, හොරකම්, මැරකම්, මංකොල්ලකෑම්, සියදිවි නැසාගැනීම් සමාජයේ ඕනෑතරම් ය. රටේ නීතිය අස්තාවරය. රාජ්‍ය පරිපාලනය දූෂිතය. දේශපාලන ක්ෂෙත්‍රය ව්‍යාකූලය. ආගමික සංස්ථා බිදවැටී ඇත.මෙම අභාග්‍යයට හේතුව කුමක්ද? එය හුදෙක් ප්‍රශ්නාර්ථයක් පමණි. එය විසදුම් සෙවිම කෙසේවෙතත් ඒ පිළිබඳ සිතීම පවා අවුල් සහගතය.

රටක, සමාජයක අධ්‍යාත්මික සංවර්ධන ශුන්‍ය අගයක් දරන්නේ නම් භෞතික සංවර්ධනක් අපේක්ෂා කිරීම නිශ්පලය. මුලින්ම සිදු කළ යුත්තේ මිනිසුන් ගේ චින්තනය ශක්තිමත් කිරීම ය. සංවර්ධන පිළිබඳ මිනිසාට ස්ථීර සහ පැහැදිලි දහසක් තිබිය යුතුය. ජාතිකත්වය පිළිබඳ හැගීම තහවුරැ කළ යුතුය. කෘෂිකර්මාන්තය, සෞඛ්‍ය, ව්‍යාපාර, අධ්‍යාපන හෝ කුමන භෞතික සංවර්ධන ක්‍රියාවලියක් සදහා ව්‍යාපෘති යෝජනා සැලසුම් ඉදිරිපත් කළද ඒවා අසාර්ථක වීමට ප්‍රධාන හේතුව වන්නේ ආධ්‍යාත්මික සංවර්ධනයේ හීන බවයි.

ශ්‍රී ලංකාවේ බොහොමයක් ප්‍රදේශ ග්‍රාමීය මට්ටමේ පවතියි. ලංකාව කෘෂි අර්ථික රටකි. ජනතාවගේ බුද්ධි මට්ටම විවිධය. රටේ සංවර්ධන ව්‍යාපෘති සැකසිය යුත්තේ මෙම කාරණා කෙරෙහි අවධානය යොමු කරමන්ය.
ආධ්‍යාත්මික සංවර්ධනය සදහා ලංකාව ගෙන ඇති පියවර මොනවාද? ප්‍රශ්නයකි.රටෙහි වග කිව යුතු ප්‍රතිපත්ති සම්පාදකයන් මීටවඩා බුද්ධිමත් තිරණයකට එළඹිය යුතුය.පාසල්, විශ්වවිද්‍යාලය තුලින් බොහෝ බුද්ධිමතුන් බිහිකරයි. එම විෂය නිර්දේශයන් තුළ ආධ්‍යාත්මික සංවර්ධනයට කොපමණ ඉඩක් වෙන් කර තිබේද? යන්න ගැටලුවකි. 

ආධ්‍යාත්මික සංවර්ධනය උදෙසා අවශ්‍ය කරන පදනම පාසල්, විශ්වවිද්‍යාලය විෂයනිර්දේශන් අන්තර්ගතයට එක්කළ යුතුය. ඒ සදහා රටේ බුද්ධිමත් පිරිසට සාකච්ඡාවක් ගොඩනැගීමට අවස්ථාව සලසාදීම රජයේ වගකීමකි. එවිට රටේ තරුණ ප්‍රජාව සංවර්ධනඉලක්ක සපුරාලීමට දායක කර ගත හැකිය. විවිධ බුද්ධි මට්ටම් සහිත ජනතාව බල ගැන්වීම උදෙසා ප්‍රජා සංවර්ධන සැලසුම් සකස් විය යුතුය. එහි අන්තර්ගතය ආධ්‍යාත්මික සංවර්ධන විය යුතුය. එහි සාර්ථකත්වය මත භෞතික සංවර්ධන ඉලක්ක සපුරා ගැනීම පහසු වනු ඇත. මීට අමතරව රටේ ජන මාධ්‍යය සතු වු වගකීමක් පවතියි. මාධ්‍ය යනු රටක ගුරුවරයකු, උපදේශකයකු මෙන්ම මර්ගෝපදේශකයෙකු ලෙස කටයුතු කළ හැකි ප්‍රබල උපකරණයකි. නමුත් එය බැහැර කොර වාණිජ පරමාර්ථයන් පමණක් මුදුන් පමුණුවා ගනිමින් මාධ්‍ය කටයුතු කිරීම අභාගයකි. ඒ සදහා නිසි ජනමාධ්‍ය න්‍යාමනයක අවශ්‍යතාව පවතියි. මෙයට රටේ පංචමහා බලකායම එකතු විය යුතුය. සංවර්ධනය තනිව කළ හැකි කර්යයක් නොවේ.

සිංගප්පූරුවේ  ජනාධිපති ලීක්වාන් යූ එවකට කොළඹ නගරය දැක සිංගප්පූරුව එලෙස සංවර්ධන කළයුතු බව සදහන් කොට ඇත. නමුත් ලංකාවත් සිංගප්පූරුවත් අතර තිබෙන සංවර්ධන පරතරය කොතරම් ද? ලංකාව ඉදිරිපත් කරන ලද සංවර්ධන යෝජනා හා ක්‍රියාවලීන්ගේ අර්බුදකාරී තත්ත්වයන් පවතියි. නමුත් ඊට වඩා එම ක්‍රියාවලීන්ගෙන් අපේක්ෂිත ප්‍රතිථල නෙලා ගැනීමට නොහැකි වන්නේ ආධ්‍යාත්මික සංවර්ධන පිළිබඳ ඇති අඩු සැලකිල්ලයි. ආර්ථික සංවර්ධන යනු තරාදියේ එක් පැත්තක් නම් එහි අනෙක් පැත්ත ආධ්‍යාත්මික සංවර්ධනයයි. මෙම තරාදිය සමබර වූ තැන අපේක්ෂිත සංවර්ධන ඉලක්ක සපුරා ගත හැකියි.

 ඒ.ටි ආරියරත්න, අනගාරික ධර්මපාල වැනි ලාංකීය  ආර්ථික, සමාජීය සංවර්ධනය වෙනුවෙන් කටයුතු කල පුද්ගලයන් ගේ අදහස් ද මෙයට බෙහෙවින් සමානය. ඔවුන් ඉදිරිපත් කළ බොහෝ කරුණු කාරණා වලින් ඉස්මතු කරන්නේ මානසික සංවර්ධනයේ වටිනාකමයි. නවීනත්වය බිහිවන්නේ අතිශය පැරැණි දේවල් වලින් බවට කියමන සැබෑවකි. එබැවින් නූතන සංවර්ධන ක්‍රියාවලිය පණගැන්වීමෙහිලා ඔවුන්ගේ අදහස් ද වැදගත්වෙයි. ශ්‍රී ලංකාවේ භෞතික සංවර්ධන මෙන්ම ආධ්‍යාත්මික සංවර්ධනයද එක හා සමාන වැදගත්කමක් සහ අවදානයක අවශ්‍යතාව පවතියි.
           
                                                   -ප්‍රබුද්ධිකා රත්නායක -

දෙවලපොලින් ගොඩගත් වසර 3000ක ඉපැරැණි අභිරහස

       ශ‍්‍රී ලංකාව භූමි ප‍්‍රමාණයෙන් අනෙක් රටවලට සාපේක්ෂව කුඩා බව සැබෑය. නමුත් ඉදි කොට තිබෙන වෙහෙර විහාර, වැව්, අමුණු දාගැබ් ද, කෘෂිකර්මාන්ත, වාරිකර්මාන්ත, හෙළ වෙදකම, හෙළ සටන් ක‍්‍රම ආදී දෑ පිළිබ`ද අවධානය යොමු කිරීමෙන් අපේ අතීතයේ මුතුන්මිතන්ගේ තිබූ තාක්ෂණික ඥාණයත්, දියුණු ශිෂ්ටසම්පන්න මනාව විද්‍යාමාන වේ. ඒ සියල්ල දෙස අවධානය යොමු කිරීමේදී ශ‍්‍රී ලංකාව යනු කුඩා රටක් යැයි හැදින්වීම හුදෙක් භෞතික සීමාවකි. එම තර්කය තවදුරටත් සපථ කිරීමට තවත් එක් විශිෂ්ට සාක්ෂියක් ආනාවරණය කර ගැනීමට කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ පුරාවිද්‍යා අධ්‍යයන අංශයේ ජ්‍යේෂ්ඨ කථිකාචාර්ය මංගල කටුගම්පොල මහතා ඇතුලූ කණ්ඩායමට හැකි වී තිබේ. මෙම සොයා ගැනීම පුරාවිද්‍යාත්මක වටිනාකමක් මෙන්ම අතීතයේ තිබූ දියුණු ශිෂ්ටාචාරයක මං සලකුණු හෙළි කරන අපූරු අනාවරණයකි. මේ එ් පිළිබදව කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ පුරාවිද්‍යා අධ්‍යයන අංශයේ මහාචාර්ය මංගල කටුගම්පොල මහතා සමග කළ කතා බහකි.

මෙම පුරාවිද්‍යාත්මක සොයාගැනීම මොකක්ද?

පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුව හා කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලය එකතුවෙන් අනාවරණය කළ මෙම සොයා ගැනීම ලංකා ඉතිහාසයට වඩාත් වැදගත් සලකුණක් වේවි.  මිනුවන්ගොඩ, දෙවලපොල, ආනන්ද මහා විද්‍යාල භූමියේ සිදුකරන ලද කැණීම්වල දී වසර තුන්දහසකට(3000) වඩා පැරණි බවට අනුමාන කළ හැකි සූසාන භූමියක භෂ්මාවශේෂ සොයාගැනීමට අපිට හැකිවුණා. ගම්වාසීන්ගෙන් ලැබුණු තොරතුරකට අනුව තමයි මෙම කැණීම සිදු කරනු ලැබුවේ. දෙවලපොල පාසලට ඇතුලූවන මාර්ගයේ කොටසක් කැණීම්වලට ලක් කිරීමේ දී මැටි කූටීරවලින් නිමැවූ සූසාන භූමිය පොළව මට්ටම ආසන්නයේදී හමුවුණා. මෙය මැටිවලින් සාදන ලද ඔරුවක හැඩය ඇතිව මැටි ගසා සාදන ලද බරණිවල තිබී මැටි මුට්ටි කිහිපයක් දක්නට ලැබුණා. එහි දේහයක් දැවීමෙන් පසු ඉතුරු වූ අළු පවතින බවට විශ්වාස කරන්නට පුළුවන්. ඇත්තටම මෙවැනි සූසාන භූමි දැකිය හැකි වන්නේ තෙත් කලාපයේ. මීට පෙර මෙවැනි සූසාන භූමි සොයාගෙන තිබෙන්නේ ඉතා සුළු ප‍්‍රමාණයක්.

මෙම පර්යේෂණයේ තිබෙන වැදගත්කම මොකක්ද?

ලංකාවේ ඉතිහාසය මූලිකවම අවදි 03කට බෙදන්න පුළුවන්.
     01.ප‍්‍රාග් ඓතිහාසික අවදිය
     02.මූල  ඓතිහාසික අවදිය
     03. ඓතිහාසික අවදිය
ප‍්‍රාග් ඓතිහාසික යුගය පිළිබද කතාකරන කොට මීට අවුරුදු එක්ලක්ෂ විසිදාහකට එහා යන තොරතුරු පුරාවිද්‍යාත්මකව තහවුරු කරගෙන තිබෙනවා. උදාහරණ ලෙස මුල් කාලයේ භාවිතා කළ ශිලා ආයුධ පිළිබ`ද ආනාවරණය සදහන් කරන්න පුළුවන්. ඒ වගේ බොහෝ තොරතුරු ප‍්‍රාග් ඓතිහාසික යුගයේ හමු වෙනවා. ඒ වෙනුවෙන් පර්යේෂණ බොහොමයක් තිබෙනවා. එම නිසා ඒ කාලය පිළිබද ප‍්‍රාමාණික අවබෝධයක් ලබාගන්න පුළුවන්. ඉතිහාසය සම්බන්ධවත් ඒ කාරණය එලෙසමයි.

නමුත් ප‍්‍රාග් ඓතිහාසික අවධියත්, ඓතිහාසික අවදියත් අතර තිබෙන අවධිය පූර්ව ඓතිහාසික යුගය හෙවත් මූල යුගය පිළිබද තොරතුරු ප‍්‍රමාණවත් නොවන බව පෙනී යනවා. ඇත්තටම මූල ඓතිහාසික අවදීන් යනු සංකාන්ත‍්‍රික අවදීන් නොඑසේ නම් ගන්ධබ්බ අවදීන් ලෙස හදුන්වන්න පුළුන්. මේ කාලයේ ලංකාවේ මුලින්ම යකඩ තාක්ෂණය, මැටි භාණ්ඩ භාවිතය විශේෂයෙන් දක්නට ලැබෙනවා. කෘෂිකර්මාන්තයේ ආරම්භයක් මේ කාලයේ ආරම්භ වුණා යැයි සැලකෙනවා. ඒනිසා මේ කාලයේ තොරතුරු අනාවරණය කර ගැනීම ඉතාම වැදගත්. නමුත් පුරාවිද්‍යාත්මක තෙරතුරු තිබෙන්නේ බොහොම ටිකයි. කාලය පිළිබද තොරතුරු ලබා ගැනීමේදී මළවුන්ගේ චාරිත‍්‍ර විශේෂ වෙනවා. ඒ ඔස්සේ ඒ කාලයේ සමාජ සංස්කෘතික ලක්ෂණ හදුනා ගැනීමට හැකිව තිබෙනවා. ලංකාවේ ඉබ්බන්කටුගොඩගත්ව, කොක්කැබේ වැනි ප‍්‍රදේශයන්හි එවැනි අනාවරණය කර ගැනීම් සිදු කොට තිබෙනවා. ලෝකයේ ගතහොත් ඉන්දියාව, චීනය, එංගලන්තය වැනි රටවල් පවා මළවුන්ගේ චාරිත‍්‍ර පිළිබ`ද අධ්‍යයනය කර තිබෙන රටවල් විදිහට උදාහරණ දක්වන්න පුළුවන්. ඒවායෙහි හමු වූ බොහෝ දේ ලංකාවෙන් හමු වූ දේ අතර සමානතා දක්නට ලැබෙනවා.
ඒ අනුව, ලංකාවේ මළවුන් ඇදහිමේ විශේෂ ක‍්‍රම 2ක් හුදුනා ගැනීමට පුළුවන්.
01.ශිලා මංජුසා/ගල් සොහොන්
02.මැටියෙන් කරන ලද සූසාන/මැටි කුටීර සුසාන/ මැටි ඔරු
ප‍්‍රථමයෙන් සදහන් කළ ශිලා මංජුසා නෙහොත් ගල් සොහොන් තිබෙන ස්ථාන 100ක් පමණ සොයගෙන              තිබෙනවා. එයිනුත් යාන්ඔය නිම්නයේ මේවා බොහොමයක් දක්නට ලැබෙනවා. මේ පිළිබද ලංකාවේ පර්යේෂණ කැණීම් කර තහවුරු කොට තිබෙනවා. බොහෝ විට මේවා වියළි කලාපයේ දැකගන්නට පුළුවන්. දෙවනියට සදහන් කළ මැටි කුටීර සුසාන හමු වී තිබෙන්නේ 4ක් 5ක් පමණි. ඒවා බොහෝ විට තෙත් කලාපයේ දක්නට ලැබෙනවා. ප‍්‍රසිද්ධ සොයාගැනීම් ලෙස රංචාමඩම, හල්දුම්මුල්ල වැනි ස්ථාන ස`දහන් කරන්න පුළුවන්.

 මෙම සුසාන භූමියේ ලක්ෂණ මොනවාද?

ඇත්තෙන්ම පෙර සදහන් කළ පරිදි තෙත් කලාපයෙන් හමුවන මෙම සුසාන භූමිවල වාස්තුවිද්‍යාත්මකව සමාන බවක් දක්නට ලැබෙනවා. මෙම ප‍්‍රදේශයෙන් සොයාගත් සුසාන භුමියෙහි පොළව හාරා අමු මැටි ගාලා එය පුච්චනු ලබනවා. ඉන්පසු දෙන තැන්පත් කොට නැවත එය පුච්චනවා. එහි අළු, මැටි භාජනවල බහලා නැවත එහිම තැන්පත් කරනවා. ඊට උඩින් නැවත මැටි ගුලිද, ඊට උඩින් වලන්, ඊටත් උඩින් මැටි ගුලි සහ ඉන් අනතුරුව අ`ගුරු තට්ටුවක් යොදනවා. රංචාමඩම, නිකවලමුල්ල, කලවටුවාව වැනි ප‍්‍රදේශවලින් සොයාගත් සුසාන භුමිවලද සාම්‍යතා දක්නට ලැබෙනවා. මෙහිදී අපට ලැබුණු අළුවලින් නිශ්චිතවම කාලය නිර්ණය කිරීමේ හැකියාවක් තිබෙනවා. ඒ ඔස්සේ අපට පුළුන් මෙය කුමන කාලයකට අයත් ද යන්න නිශ්චිතවම සොයා ගැනීමට අපි තාමත් හරියටම මෙය අනාවරණය කොට ගෙන නැහැ.අපි තාමත් ඉන්නේ පශ්චාත් විශ්ලේෂණ අවදියේ.
මේ පර්යේෂණයේ අරමුණු මොනවාද?
ඇත්තටම මේ දැනුම සමාජගත විය යුතු යි. ඒ වලේම මෙය සුරක්ෂිත කිරීමට අපිට වගකීමක් තියෙනවා. මෙම හෙළිදරව්ව විශිෂ්ඨයි. මීට අ.වු. 300කට පෙර තිබූ තාක්ෂණික දැනුම සමාජ සංකෘතික ක‍්‍රමය පිළිබ`ද ආණාවරණය කර ගැනීමට මෙම දැනුම සාමාන්‍ය මිනිසුන් අතරට ගෙන යායුතුය.  එහි ඓහිතිහාසික වටිනාකම කියා දිය යුතු අතර එහි මූල්‍යමය වටිනාකමක් නොමැති බව වටහා දීම වැදගත් වෙනවා. එයින් අපිට මෙම පුරාවිද්‍යාත්මක වටිනාකම් සහිත දේ ආරක්ෂා කරගන්න පුළුවන්.

මෙම පර්යේෂණය සදහා ලැබුණු සහය කොහොමද?

ඇත්තෙන්ම මෙහි නීතිමය අවසරය ලබා දුන්නේ පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුවෙන්. මෙයට අවශ්‍ය ප‍්‍රතිපාදන විශ්වවිද්‍යාලයේ පර්යේෂණ හා ප‍්‍රකාශන අංශය ම`ගින් ලබා දුන්නා. නමුත් මෙම පර්යේෂණය සම්පූර්ණ කිරීමට නම් මෙහි අළු කොටස් ඇමෙරිකාවට යැවිය යුතුයි. මොහු අපට එම තාක්ෂණය නැහැ.  ඒ නිසා තාමත් එයට අවශ්‍ය ප‍්‍රතිපාදනවල අවශ්‍යතාවය පවතිනවා. මෙම පර්යේෂණය ඉතා ඉක්මණින් සම්පූර්ණ කිරීමට අපි බලාපොරොත්තු වෙනවා. ඒ වගේම පුරාවි්‍යාත්මක ස්ථාන සංරක්ෂණය කිරීමෙදී ඇතැම් විට අපිට සතුටුදායක ප‍්‍රතිචාර ලැබුනෙ නැහැ. ඇත්තෙන්ම ඇතැම් උගත් යැයි සලකන පිරිසගේ ඇතැම් ක‍්‍රියාවක් ගැන මට පැහැදීමක් නැහැ. ඒ කොහොම වුනත් මෙය සංරක්ෂණය කිරීම හා දැනුම ජනගත කිරීමට අපි උපරිම උත්සාහ ගන්නවා. මං හිතන්නේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාරවරයෙකු යනු පර්යේෂකයෙක්. ඔහුට හිමි කාර්යක් තිබෙනවා. මම හිතන්නේ මට මේක හො`ද අවස්ථාවක්. මම මගේ කාර්ය උපරිමයෙන් ඉටු කරනවා. ඒක මට සතුටක්.

මෙම සොයා ගැනීම ශ‍්‍රී ලාංකික අභිමානය තීව‍්‍ර කරන මං සළකුණකි. එවැනි විශ්ෂ්ට සොයාගැනීමක අයිති කරුවන් කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලය සතුවීමද විශ්වවිද්‍යාලයට ගෞරවයකි. ඓතිහාසික තොරතුරු පිළිබ`ද උනන්දුවක් දක්වන සියළු දෙනාට මෙම සොයා ගැනීම වැදගත් සහ එහි සත්‍ය කුමක් ද? යන්න දැනගැනීමේ උනන්දුවක් පවතියි.

                සංවාද සටහන :- ප්‍රබුද්ධිකා රත්නායක
     

නිර්මාණකරණය සහ ජන සම්ප්‍රදාය

නිර්මාණකරණයේ දී රටක ජන සම්ප‍්‍රදාය හැදෑරීම වැදගත් වෙයි. ලෝක මට්ටමේ විශිෂ්ට නිර්මාණ දෙස අවධානය යොමු කිරිමේ දී ද ජන සම්ප‍්‍රදායේ ආභාෂය ලැබී ඇති බව පෙනේ. ලංකාවේද මෙම කාරණය එක සේ පොදුවේ. නමුත් වර්තමානයේ නිර්මාණකරණයේ දී සම්ප‍්‍රදාය හෝ මූලාශ‍්‍ර හැදැරීමක් දක්නට නොලැබේ. මෙහි ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙස නිර්මාණයක තිබිය යුතු ගුණාත්මක බව පිරිහී ඇති බවක් දක්නට ලැබේ. මේ ඒ පිළිබඳ  ප‍්‍රවීණ කලාකරු ජයන්ත චන්ද්‍රසිරි මහතාගෙන් කතාබහකි මේ.

නිර්මාණකරණයේදී සම්ප‍්‍රදාය හෝ මූලාශ‍්‍ර හැදැරීම පිළිබඳ ඔබේ අදහස මොකද්ද?

කිසිම කලාවක් සම්ප‍්‍රදායෙන් තොරව පවතින්නේ නැහැ. නාට්‍ය, චිත,‍්‍ර මූර්ති, සිනමාව, ටෙලිනාට්‍ය, ආදි සියලූම කලාවනන් සඳහා මෙම කාරණය පොදුයි. සම්ප‍්‍රදාය යනු කුමක්ද කිව්වොත් කිසියම් දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ මේ කලා කෘතිවල ප‍්‍රකාශනය හැඩ ගැස්සණුු තත්ත්වයන් ගණනාවකි. ඒ තත්ත්වයන් තුළ කලා රීතීන් සහ එම රීතීන්ට නිර්මාණකරුවන් හා පේ‍්‍රක්ෂකයන් දැක්වූ ප‍්‍රතිචාර, අනුග‍්‍රහ, පිළිගැනීම්, ප‍්‍රතික්ශේප කිරීම් ඒ සියල්ල සම්ප‍්‍රදායට අයත් වෙනවා. සම්ප‍්‍රදාය ගොඩනැගීමට ඒ ඒ ජනජීවිතයට බලපානු ලබන කාරණා ඇතුළත් වෙනවා. සමාජීය ශේෂ්ඨාවන් සහ සමාජීය සාරය විසින් ඒ සාරය නිපදවීම ඉල්ලා සිටින දේ,  ආදී සියල්ල එකතු වූ සංකිර්ණ සහ කිසිවක් බැහැර කළ නොහැකි දේ "සම්ප‍්‍රදාය” ලෙස හදුන්වන්න පුලූවන්.

මම එළියට් නමැති ශ්‍රේෂ්ඨ විද්වතාගේ කියමනකට ගරු කරනවා. එතුමා කියනවා "කලාකරුවාගේ කාර්යය සම්ප‍්‍රදාය වෙනස් කිරීම පමණක් නොවේ එය වර්ධනය කිරීමත් කලාකරුවාගේ කාර්යයක්” කියලා. අපි සම්ප‍්‍රදායෙන් පෝෂණය වනවා වගේම අපිත් සම්ප‍්‍රදාය පෝෂණය කළ යුතුයි.  ඕනෑම කලාකරුවෙක් තමා නිරත වන මාධ්‍යයේ සම්ප‍්‍රදාය හදරිය යුතුමයි. අපේ රටේ සම්ප‍්‍රදාය ගැන අධ්‍යයන කරන්න උනන්දුවක් නොදක්වන අය කලාවට පිවිසීම ප‍්‍රශ්නයක්. මං හිතන්නේ එ්ක රූපවාහිනිය පැමිණීමත් එක්ක උදා වුණා. මොකද සාහිත්‍යයේදී මුලාශ‍්‍ර පරිහරණය නොකරන පිරිසට පැවැත්මක් තිබුණේ නැහැ. සිනමාව, වේදිකා නාට්‍ය ආදී කලා මාධ්‍යන් තුළත් ඒ කාරණය එලෙසමයි. නමුත් රූපවාහිනී බිහිවීමත් සමඟ මේ තත්ත්වය වෙනස් වුණා. රූපවාහිනිය තුළ කාලය හා අවකාශය පිරවීමේ අරමුණින් ක්ෂණික නිර්මාණ බිහිවීම මෙයට හේතුවක් වුණා. එහිදී සම්ප‍්‍රධාය හෝ මූලාශ‍්‍ර හැදෑරීමක් නොකිරීමේ දුර්විපාකය, එම නිර්මාණ තුළින් අපට පේනවා. සරලම උදාහරණය තමයි ලංකාවේ මෙගා ටෙලි නාට්‍යය.

ගෝලීය වශයෙන් මූලාශ‍්‍ර පරිහරණය කරමින් නිරිමාණකරණය කෙරෙහි අවධානය මොන වගේද?

අද වෙන විට ලෝකයේ තාක්ෂණික ධනවාදයක් දක්නට ලැබෙනවා. ධනවාදයේ ස්වරූපයට අලූත් අර්ථකථන, ස්වරූප දීලා තියෙනවා. එහි ක‍්‍රමවේදය තමයි ගෝලීයකරණය. මගේ අදහසට අනුව දියුණු ධනේශ්වර රටවල් කේන්ද්‍රය වශයෙන් තබා ගෙන, දියුණුවන රටවල් ඒ පරිවාරයේ තබාගෙන කරන සෙල්ලමක් මේක. මෙයින් සිදු වන්ටනේ පරිවාරයේ තිබෙන රටවල සාරය කේන්ද්‍රයට එකතු කර ගැනීමක් දක්නට ලැබෙනවා. ඒ වගේම කේන්ද්‍රයෙන් පිටවන රොඩුබොඩු, වටිනාකම් විදිහට පරිවාර රටවලින් බාර ගන්නවා. මෙය නිෂ්පාදන කර්මාන්තයේ වගේම කලාව සහ නිරිමාණකරණයටත් පොදු දෙයක් වෙලා.

නමුත් ලෝකයේ දියුණු රටවල තත්ත්වයෙන් බාල නිර්මාණවලට පැවැත්මක් නැහැ. ඔහුන් නිතරම සම්ප‍්‍රදාය හා මූලාශ‍්‍ර භාවිතා කරමින් විශිෂ්ඨ නිර්මාණ කරන්නන් උත්සාහ කරනවා. ගෝලියකරණය විසින් නිර්මාණය කළ වාණිජ ලෝකයේ රටවල විශාල වාණිජ විනයක් තිබෙනවා. එම එටවල භාණ්ඩ සහ නිර්මාණවල තත්ත්වයන් වැදගත් වෙනවා. නමුත් අපේ රටේ තිබෙන්නේ වාණිජ අවිනයක්. මෙම වාණිජ අවිනය පාරිභෝගික භාණ්ඩ කෙරෙහි පමණක් නොවේ, මිනිසුන්ගේ භාවමය ජන ජීවිතයටත් බලපෑම් කර තිබෙනවා. ඒ හේතුවෙන් සැබෑ කලා නිරිමාණ වෙනුවට ක්ෂණික සහ බල වර්ගයේ නිර්මාණ බිහිවෙලා තිබෙනවා.

නමුත් සම්ප‍්‍රදාය සහ මූලාශ‍්‍ර පරිහරණය කරමින් නිර්මාණකරණයේ යෙදෙන ඔබ අතීත කාමයෙහි පෙළෙන්නෙක් යැයි ඇතැමුන් චෝදනා කරනවා නේද?
ඔව්. අපිට අතීත කාමයෙන් පෙළෙන්නන්, ජාතිවාදීන්, සාම විරෝධීන් වගේ ලේබල් ගොඩක් ගැහුවා. ඉතිහාසය සහ සම්ප‍්‍රදාය ගැන කතා කළොත් කියන්නේ එහෙමයි. නමුත් අපි ඒවා ගණන් ගන්නේ නැහැ. ඒ සියල්ල බොරු න්‍යායන්ට අර්ථ සපයන පුද්ගලයන්ගේ කාර්යයක්. ඒ අය දේශපාලඥයින,් කලාකරුවන,් විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යයවරුන්, විද්වතුන් යැයි කියන අය අතරෙත් ඉන්න එක කණගාටුයි. ඒ අයට  ඕනේ ව්‍යාජ න්‍යායයක් හදන්න. සම්ප‍්‍රදාය, ඉතිහාසය මොකද්ද? කියලා ඒ අය තර්ක කරනවා. මූලාශ පරිහරණය කරන්නේ ඇයි? කියලා අහනවා. නමුත් ඒ නූගතුන් දන්නේ නැහැ මුලින්ම ඔය තර්කය ඉදිරිපත් කළේ මාර්ගට් තැචර් කියලා. ඇය තමයි ගෝලීය ධනවාදී යුගය නිර්මාණය කළේ. ඇය කියන විදිහට තරුණයන්ට ඉතිහාසය සහ සාහිත්‍ය අවශ්‍යය නැහැ.  නමුත් මෙම තර්කය පසුකාලයක බිදවැටුණා. ඉන් අනතරුව තමයි ලෝකයේ ධනේෂ්වර රටවල් විශාල මූල්‍යය අර්භූදවලට ගොදුරුවුනේ්. එයට හේතුව තමයි ඒවා මානවවාදී නොවීම.
නමුත් කලාව කියන්නේ මානවවාදී දෙයක්. ඇතැම් නූගතුන්ට අදුනගන්න බැරි වීම විශාල අභාග්‍යයක්. ඒත් ඒ රැුල්ලට පිටුපාන එරෙහිව නැගී සිටින සුළු නිර්මාණකරුවන් පිරිසක් සිටිනවා. ඒ පිරිස වුනත් පසුබට කිරීමට උත්සහ ගන්න අවස්ථා තිබෙනවා. නුමුත් අපි සැලෙන්නේ නැහැ.

විශිෂ්ඨ කලාකරුවන් විදිහට ඒ සම්ප‍්‍රදාය රැුකගැනීමට ඔබතුමන්ලා ගෙන ඇති පියවර කුමක්ද?

කලාකරුවකුට කරන්න පුළුවන් නිර්මාණ කරන එක පමණයි. අපට දේශන පවත්වන්න බැහැ. නමුත් අපි ඉඩලැබෙන හැමවෙලාවකම බලධාරින් දැනුවත් කරනවා. අපේ කාර්යය දේශපාලකයින් ගුරුවරුන්ට වඩා වෙනස්. මුලින්ම ඒ කාරණය අදුන ගැනීම අවශ්‍යයි. හරියට බැලූවොත් අපි ඒ කාරණයට සාධාරණයක් අපේ නිර්මාණ තුළින් ඉෂ්ට කරනවා. ඒ තුළින් අපි වටා රසික පිරිසක් එක්තැන්වෙලා ඉන්නවා. ඒ රසිකත්වය ඔය කියන දුර්විපාකයෙන් අපි බේරගන්න උත්සහකරනවා. නමුත් එහෙම නිර්මාණකරුවන් ඉන්නේ බොහොම ටිකදෙනයි. ඒ පිරිසට මෙම කාර්යය කිරීම අසීරුයි. ඒක බොහොම සීමා සහිතයි. අපිට අපවාද ගැටලූවක් නැහැ. නමුත් රසිකයන් බේරා ගැනීමට රටේ අනාගත පරම්පරාවේ භාවාත්මක ජීවිතය රැුකගැනීම කියන එකයි. ඒ නිසා අපි තවමත් ඒ කාර්යය නිහඩව හිසනමාගෙන හැකි උපරිමයෙන් ඉෂ්ට කරනවා. විශේෂයෙන් කියන්න  ඕනේ ලංකාවේ රසිකාගාරය ගැන මට තිබෙන්නේ සතුටු දායක ආකල්පයක්. ඉන්දියාව වගේ රටකට සාපේක්ෂව ලංකාවේ රසිකාගාරය සවිඥානිකයි. එයට අධ්‍යාපනය සහ සාක්ෂරතාවයක් හේතුවක් වෙන්න ඇති. අපි හො`ද නිර්මාණයක් කළොත් ඒ නිර්මාණ බල කිරීමකින් තොරව ආදරෙන් වැළ`ද ගන්නේ ඒ නිසයි. ඒනිසයි මම නිර්මාණයක් කරණ හැම විටම පේ‍්‍රක්ෂකයා මට වඩා ඉහළ තැනක රදවා නිර්මාණය කරන්නේ. ඒ ස`දහා සම්ප‍්‍රධාය මූලාශ හා පරිශීලණය ඉතාම වැදගත් වෙනවා.


ප‍්‍රවීන කලාකරුවෙක් විදිහට ඔබ නවකයන්ට දෙන උපදේශය කුමක්ද?

ඇත්තටම මම උපදෙස් දෙන්න කැමති නැහැ. මොකද මම සියල්ල දන්න දේවතාවෙක් නෙවෙයි. හැබැයි මට  කියන්න දෙයක් තියෙනවා. අපි නිර්මාණ කළ යුත්තේ විශේෂ හැදැරීමකින් පසුවයි. නිර්මාණ සියයක් කලත් සියවෙනි නිර්මාණය කරන්නත්  ඕනේ අපි හැදෑරීමකින් පසුවයි. ඉතින් නිර්මාණ කරන්න හදාරන්න. හදාරමින් නිර්මාණකරණයේ යෙදෙන්න.
       සංවාද සටහන :- ප්‍රබුද්ධිකා රත්නායක

Art of Life ...

Fashion ...

අපි හැමෝම කැමතියි ලස්සනට ඉන්න. ලස්සන දේවල් බලන්න, දකින්න කැමතියි. හැබැයි මට ලස්සන හැමදේම, ඔබට ලස්සන නොවෙන්න පුළුවන්.ඔබට ලස්සන හැමදේම, මට ලස්සන නොවෙන්නත් පුළුවන්. සමහරවිට අපි දෙන්නටම එකම දේ ලස්සනට පෙනෙන්නටත් පුළුවන්.ඒ කාරනාව එකිනෙකාගේ පෞද්ගලිකත්වය මත තීරණය වන දෙයක් මිස නියතයක් නොවේ. Fashion එහෙම නැත්තම් විලාසිතා කියන දෙයටත් මෙය පොදුයි.
හැමදෙනාටම Fashion කරන්න අයිතියක් තියනවා. නමුත් අපේ සමාජයේ බොහෝ දෙනා මේ කාරනාව අරගෙන තියෙන්නෙ වැරදි විදිහට.බොහෝ පිරිස විලාසිතා විවේචනය කරනවා. නමුත් ඒවාහි තර්කය හරිම පටුයි. ඕනැම පුද්ගලයෙකුට තමන්ට කැමති Fashion එකක් කරන්න පුළුවන්. එ්ත් කෙනෙක් කියන්න  පුළුවන් "එහෙම කොහොමද? අපේ සංස්කෘතිය , සදාචාරට ගැලපෙනනෙ නැති විලාසිතා සංස්කෘතිය ,සදාචාරය විනාශ කරනවා "කියලා. අත්තටම සංස්කෘතිය ,සදාචාරය කියන්නේ මොකක්ද?  ඒවා නිර්මාණය කරන්නෙත් අපිමයි.වෙනස් කරන්නෙත් අපිමයි.එහෙමනම් Fashion කරනකොට සංස්කෘතිය , සදාචාරය කියන කරනාවට කොටුවෙලා අපි අපිවම හිරකරගන්නේ ඇයි? තමන්ට පහසු සුදුසු විලාසිතාවක් කිරීම වරදක් නැහැ. වරද වෙන්නේ අපි බලන රාමුවයි, කෝණයයි.
කෙනෙක් කොණ්ඩය පාටකරලා, ටැටූ ගහලා, කරම්බු දාලා, කොටට ඇදින එක වැරදියි, තෙල් ගාලා කොණ්ඩය ගොතලා, දිගට අඳින කෙනා හොඳයි කියන්නෙ කොහොමද?  Fashion එකෙන් පුද්ගලයෙකු මනින්න පුළුවන් ද? ඉහතින් දැක්වු පුද්ගලයන් දෙදනාම ආකාර දෙකකට තමාගේ විලාසිතාව සිදු කරනවා. එ් තමන්ට කැමති පහසු දෙයක් නම් ඒ දෙය විවෙිචනය කිරීම අපිට සුදුසු නොවේ.
ඔබ විලාසිතා පිළිබඳ දරන මතය විවිධ වෙන්නට පුලුවන්. එය ඔබේ අයිතියක්.හැබැයි එය විවේචනය කරමින් අනෙකා ගේ විලාසිතා කිරිමේ අයිතිය නැති නරන්න ඔට අයිතියක් නැ.ඒනිසා පාට කණ්නාඩි ගලවා විනිවිඳ දකින්න. එවිට ඔබටත් විවිධ වූ විසිතුරු වූ විලාසිතාවල සුන්දරත්වය දැක සතුට , සිනහවෙන් සිත පුරවාගත හැකි වේවි.  
                          -ප්‍රබුද්ධිකා රත්නායක -

Selfie Mania

අද කාලේ කවුද selfie ගැන නොදන්නේ, selfie නොගන්නේ කවුද ? එහෙම කෙනෙක් හොයාගන්නත් අමාරැයි. ඇත්තටම මේ selfie මුලින්ම හොයාගත්තේ කවුද? කොහොමද? ප්‍රශ්න ගොඩයි. ඒත් කෙනෙක් කියන්න් පුලුවන් selfie ගන්නවා මිසක් ඕවා මොකටද? කියලා. ඒ කතාවත් ඇත්ත.හැබැයි ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා.ඔබ දැනගෙන හිටියද? Selfie මානසික රෝගයක් බවට පත්වෙලා තියන බව.
ඒ කතාව කියන්න කලින්, මුලින්ම selfieයක් වාර්තා වෙන්නේ 1839 දී Robert Cornelius නැමැත්තා බව selfie පිළිබඳ සොයා බැලීමේදී දැනගන්නට ලැබෙනවා.
ඔහු කැමරාව click කර වේගයෙන් කැමරාව ඉදිරියට ගොස් තමාගේම රුපය ජයාරුපයට හසුකොට ගෙන තිබෙනවා.ඉන් අනතුරුය ක්‍රමයෙන් තාක්ෂනයේ දියුණුවත් සමඟ selfie දියුනුවෙලා තියනවා. වර්තමානයේ ඔබේ අතේ තිබෙන smart phone එකේ front camera එකෙන් selfie ගන්නවා කියනදේ සාමාන්‍ය දෙයක් වෙලා.
මනෝ විද්‍යාත්මකව අපි කවුරුත් කැමතියි තමාගේ රුපය දකින්න.ජායාරූපයට පෙනීසිටින්න පුද්ගලයෙකු අකමැති වෙන්න පුලුවන්. ඒත් ඒ අය වුනත් කණ්නාඩියක් ඉස්සරහට ගිහින් තමාගේම රුපයේ හැඩ බලනවා. කැමරාව බිහිවීමට ප්‍රථමයෙන් ජල බදුනකින්, කණ්නාඩියකින් තමාගේ රුපය නැරඹීම සිදුකොට තිබෙනවා. එහි ස්ථීර රුපය ජායාරූපය ලෙස වර්ධනය වෙලා තියනවා.
නමුත් ඔබ දන්නවද? ඒ සීමාව ඉක්මවා ගොස් එය මානසික රෝගයක් බවට පත් වී තිබෙන බව. ඇමරිකානු මනෝ විද්‍යා සංගමය (APA) මෙම රෝගී තත්ත්වය selfitis ලෙස හදුන්වා දෙනවා. ඔවුන් පවසන්නේ මෙය මානසින ව්‍යාධියක් බවට පත් විය හැකි බවයි. මෙම රොගයෙහි අවස්ථා තුනක් ඔවුන් පෙන්වා දෙනවා.borderline , acute , chronic ලෙස ඒවා හදුන්වා ඇත.
Borderline අවස්ථාවේ පසුවන රෝගීන් දවසට selfie  3, 4 ක් ගන්නවා.නමුත් ඒවා සමාජ ජාල වෙත මුදාහැරීමක් සිදු නොකරයි. තමා ම බලමින් සතුටු වෙයි.
Acute අවස්ථාවේ පසුවන රෝගීන් දවසට selfie 3,4ක් පමණ ගන්නා අතර ඒවා සමාජ ජාල වෙත මුදාහැරිමින් සතුටු වෙයි.
Chronic අවස්ථාවේ පසුවන රෝගීන් දවසට selfie ගැනීම සහ ඒවා upload කිරීමේ සිනමාවක් නොමැත.ඒ ඔස්සේ ඔවුන් සතුටු වෙයි.
මේ අකාරයට මානසික ව්‍යාධියක් දක්වාම selfie පත්ව ඇත.
මේ කාරනයට කෙනෙකු එකග වීමට හෝ නොවීමට පුළුවන. නමුත් අද සමාජයේ සියදිවි හානි කරගැනීමට පෙර පවා selfie upload කිරීමට තරම් selfie ප්‍රබල වුයේ කොහොමද ? සිතා බැලිය යුතු වෙයි. මේ selfie mania(සෙල්ෆි මේනියාව) පිළිබඳව එකින්එක උදාහරණ වුවමනා නැත.ඒවාට උදාහරණ ඕනෑවටත් වඩා ඔබ දැකඇත. පිරිස්සම් වෙන්න. ඔබත් selfie mania වට ගොදුරු වීමට බැරි නැත.
                                              - ප්‍රබුද්ධිකා රත්නායක -

ශක්තිමත් පෞරුෂයකට නීරෝගී දත් දෙපළක්

මුඛය නොඑසේ නම් කට පිළිබ`ද අවධානය යොමු කිරීමේදී යමෙකුට මුලින්ම මතක් වන්නේ කට යනු සිනාසීමට, කතා කිරීමට හා යමක් ආහාරයට ගැනීමට යොදා ගන්නා ශරීරයේ අංගයක් ලෙස පමණි. නමුත් මුඛයෙහි කාර්ය ඉන් ඔබ්බට වර්ධනය වූවකි. යමෙකුගේ පෞරුෂ වර්ධනය මුඛය හා වැදගත් වන බව ඔබ දන්නවාද? මනෝ විද්‍යාවේ පියා සිග්මන් ෆ්‍රොයිඞ් විසින් පෞරුෂ වර්ධනයේ ප‍්‍රධාන අවදි පහක් පිළිබ`දව ස`දහන් කොට ඇත. එහි මුල්ම අවදිය වන්නේ මුඛ අවදිය (Oral Stage) යි. දරුවාගේ   උපතේ සිට මාස 1-18 දක්වා කාලයේදී දරුවාගේ තෘප්තිමත්භාවයේ මූලස්ථානය වන්නේ මුඛය බව ඔහු පෙන්වා දෙයි. යමක් උරා බීම, ලෙවකෑම පමණක් නොව ලිංගික ආස්වාදය ලබන මූලස්ථාන අතරින් මුඛය වැදගත් වන බව ඔහුගේ මතයයි. ඒ අනුව අනාගත පුද්ගලයාගේ චර්යාව ගොඩ නැගීමටත් පෞරුෂයට බලපෑම් කරන්නටත් ප‍්‍රබල සාධකයක් ලෙසත් මුඛය සැලකේ.

සරලව අප එදිනෙදා සමාජයේ ගනුදෙනු කරන විට පිරිසිදු දත් දෙපළක් නොතිබීම අපේ පෞරුෂය හීන කිරීමට හේතුවක් වන්නට පුළුවන. එම නිසා මුඛ සෞඛ්‍ය යහපත්ව පවත්වාගෙන යාම ඉතාම වැදගත් වේ. මුඛයේ දත්, විදුරුමස හා මුඛය තුළ ඇති ශ්ලේෂ්මල පටල මුඛයේ ප‍්‍රධාන කොටස් 03 ලෙස හදුනා ගත හැකිය. මෙම කොටස් 03 හිම යහපත් සෞඛ්‍ය මුඛ සෞඛ්‍යයේ පූර්ණත්වයට හේතු වේ. ඒ අතරින් දත්වල සෞඛ්‍ය තත්ත්වය පවත්වා ගෙන යන්නේ කෙසේද? යන්න පිළිබද මෙහිදී අවධානය යොමු කෙරේ. බොහෝ අය සිතන්නේ දත් පිරිසිදුව තබා ගැනීමට නම් දත් මැදීම ප‍්‍රමාණවත් බවයි. නමුත් ඔබ එම කාර්යය නිවැරදිව හා දැනුවත්භාවයකින් සිදු කරනවාද යන්න ගැටළුවකි.

අප කවුරුත් දන්නා පරිදි දිනකට දෙවරක් දත් මැදීම කළ යුතු වේ. සාමාන්‍යයෙන් අප උදැසන අවදි වී දත් මැද පිරිසිදු වී වැඩ ආරම්භ කිරීම සිරිතකි. නමුත් රාත‍්‍රී කාලයේ දී දත් මැදීම ද අනිවාර්යය වේ. එයට හේතුව වන්නේ අප රාත‍්‍රියේ නිදා ගත් විට අපේ මුඛය අක‍්‍රීය වීමයි. මුඛය ක‍්‍රියාත්මක වූ විට ඛේටය ශ‍්‍රෘවය වේ. එවිට මුඛයේ ඇති ද්‍රව්‍ය සේදී යයි. නමුත් රාත‍්‍රී නින්දේ දී මුඛය අක‍්‍රීය වී ඛේටය ශ‍්‍රෘවය නොවේ. මෙයින් මුව තුළ විෂ බීජ වර්ධනය වේ. එම නිසා රාත‍්‍රී කාලයේ දී දත් මැදීම අනිවාර්යය වේ.

දත් මැදීමේදී හොද දත් බුරුසුවක් භාවිතා කිරීම වැදගත් වේ. සමතල මතුපිටක් හා කෙදි ඇද නොවූ දත් බුරුසුවකින් දිනකට දෙවරක් දත් මැදීමෙන් දත්වල බැදන දන්ත පත අඩුකර ගත හැකිය. දත් බුරුසුවක් කොපමණ කාලයක් පාවිච්චි කළ යුතුද යන්න හරියටම කිව නොහැක. ඇතැමුන් මාස 01 ත් 03 ත් පමණ දත් බුරුසුවක් භාවිතා කරයි. නමුත් දත් බුරුසුවක කෙදි ඇද වූ විට එම බුරුසුව ඉවත් කළ යුතු වේ. එය පාවිච්චියට සුදුසු ද නැද්ද යන්න තීරණය කිරීමට නම් පාවිච්චි කරන ලද දත් බුරුසුවක් ගෙන ඒ දෙස කෙදි ඇති පැත්තෙන් නොව අනෙක් පැත්තෙන් බැලූ විට කෙදි පෙනේ නම් එහි කෙදි ඇති බව නිගමනය කළ හැකිය. එවිට එම දත් බුරුසුව ඉවත් කළ යුතුය.

තවත් බොහෝ දෙනෙකුට කිබෙන ගැටළුව නම්, කොපමණ වේලාවක් දත් මැදීම කළ යුතුද? යන්නයි. ඒ සදහද නිශ්චිත කාල සීමාවක් නීර්ණය කිරීමට වඩා එය නිවැරදිව සිදු කිරීම වැදගත් වෙයි. දත් මැදීමේ දී කණ්නාඩියක් ඉදිරිපිට දත් මැදීම කිරීම වැදගත්ය. එවිට සියලූම දත් මග නොහැර මැදීමට හැකිය. දත් මැදීමේදී දත් ඇන්දක එක් කොනක සිට අනෙක් කොනට පිළිවෙළට මැදීම කළ යුතු වේ. උඩු ඇන්ද, යටි ඇන්ද, දතේ ඇතුළු පැත්ත, පිට පැත්ත ලෙස දත් මැදීම අනිවාර්ය වේ. මෙසේ නිවැරදිව දත් මැදීමට හුරු වීමේදී මුල් කාලයේ විනාඩි 20 ක් වුව ද ගත විය හැකිය. ක‍්‍රමයෙන් හුරුවීමෙන් අනතුරුව විනාඩි 10 ක් පමණ ගතවේ. ගත වන කාලය නොව නිවැරදිව දත්් පිරිසිදු කර ගැනිම කළ යුතු වේ.

අත තද කොට දත් මැදීමෙන් දතට හානි විය හැකියි. බුරුසුවේ කෙදි සෑම දතකට මෙන්ම දතේ මතුපිට ස්පර්ෂ වීම සිදුවිය යුතුය. නමුත් අත බුරුලෙන් තබාගෙන මැදීම කළ යුතුය. ඇතැමුන් අනවශ්‍ය වාර ගණනක් දත් මැදීමට පුරුදු වී සිටී. එයින් දතට හානි වේ. දිනකට දෙවරක් දත් මැදීම ප‍්‍රමාණවත්ය. පැණි රස ආහාර හා දියර වර්ග පානය කළ පසු පිරිසිදු ජලයෙන් මුඛය සෝදා හැරීම කළ හැකිය. දත් පමණක් නොව දිව මතු පිට ද හොදින් පිරිදු කළ යුතු වේ. එවිට නීරෝගී දත් දෙපළක් හා යහපත් මුඛ සෞඛ්‍ය තත්ත්වයක් පවත්වා ගෙන යාමට ඔබට හැකි වනු ඇත. යහපත් සෞඛ්‍ය තත්ත්වයත් නීරෝගී දත් දෙපළත් ඔබේ පෞරුෂය ශක්තිමත් කරනු ඇත.
                                                                ප‍්‍රබුද්ධිකා රත්නායක

ශබ්දයෙන් ඇඳීමේ කලාව (sound design)

                                             කථිකාචාර්ය‐ තරුපති මුණසිංහ
            ශබ්ද නිර්මාණකරණය (sound design ) අද කාලීන මාතෘකාවක් බවට පත්වී තිබෙනවා. ලෝකයේ ශබ්ද නිර්මාණකරණයFilm and Television Course ) නව පාඨමාලාවක් ලෙස ආරම්භ කිරීම හඳුනා ගන්නට පුළුවන්. එම කාරණාව මෙම ක්ෂේත්‍රය පිළිබඳ උනන්දුවක් දක්වන සියලු දෙනාටම සතුටුදායක ආරංචියක්. ඒ නිසාවෙන්ම අපි මේ පිළිබඳ වැඩි විස්තර දැන ගැනීම සඳහා කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ නාට්‍ය හා රංග කලා හා ප්‍රතිබිම්බ කලා අධ්‍යයන අංශයේ කථිකාචාර්ය තරුපති මුණසිංහ මහතාගෙන් අදහස් විමසුවා. ශබ්ද නිර්මාණකරණය පිළිබඳ අත්දැකීම් බහුල ඔහු සමඟ කළ කතාබහේ දී ඒ පිළිබඳ ඔහු දැක්වූ අදහසයි මේ.
උපයෝගී කරගනිමින් සිදුකොට ඇති නිර්මාණ වඩා වැඩි ජනප්‍රියත්වයක් උසුලන නිර්මාණ බවට  පත්වෙලා. විශේෂයෙන් අද වන විට තරුණ පරම්පරාවේ ඉහළ ආකර්ෂණයක් (sound design)  කෙරෙහි යොමු වෙමින් පවතිනවා. තාක්ෂණික උපාංග භාවිතා කරමින්  නිර්මාණයට අවැසි සියලුම ආකාරයේ නිර්මාණාත්මක හැඩතල සපයන්නට හැකි වීම මෙහි විශේෂත්වයකි. නමුත් කාගෙත් උනන්දුවට සහ අවධානයට  ලක් වී ඇති මෙම ශබ්ද නිර්මාණකරණය ලංකාව තුළ තාමත් ප්‍රාරම්භක අවදියේ පසුවන බවක් දැක ගන්නට පුළුවන්. මෙහි හැරවුම් ලක්ෂයක් ලෙස කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ නාට්‍ය හා රංග කලා හා ප්‍රතිබිම්බ කලා අධ්‍යයන අංශයේ සිනමාව හා රූපවාහිනී පාඨමාලාව (

ශබ්ද නිර්මාණකරණය පිළිබඳ ඔබගේ පැහැදිලි කිරීම කොයිවගේද?
         ශබ්ද නිර්මාණකරණය ගැන කතා කරන විට විශේෂයෙන් සිනමාව පැත්තෙන් උදාහරණ සහිතව පැහැදිලි කරන්න පුළුවන්. බොහෝ වෙලාවට සිනමාව ගැන කතා කරන විට වැඩි දෙනෙක් අවධානය යොමු කරන්නේ රූපයට පමණයි. නමුත් සිනමාවේ දී රූපයට මෙන්ම ශබ්දයටත් විශාල අගයක් තිබෙනවා. මිනිසාට පිහිටා තිබෙන්නේ ඇස් දෙකක් සහ කන් දෙකක්. එහි අවශ්‍යතාවය සියයට 50 බැගින් පවතිනවා. නැතිනම් එක් ඇසක් සහ කන් දෙකක් හෝ එක කනක් සහ ඇස් දෙකක් හෝ බැගින් පිහිටන්නට තිබුණා. නමුත් එසේ නොවී ශාරීරිකව වුවද ඇස් දෙකක් සහ කන් දෙකක් පිහිටා තිබෙන්නේ රූපයත් ශබ්දයත් එක හා සමානව වැදගත් වන නිසා. ඇත්තෙන්ම ඒ නිසා නිර්මාණයකදී ශබ්දය ඉතාම බලපෑම්කාරී සහ වඩාත් වැදගත් කොටසක් ලෙස හඳුන්වන්ට පුළුවන්. ශබ්ද නිර්මාණකරණය සඳහා ඒ හා සම්බන්ධ තාක්ෂණය වැදගත් කොටසක් වගේම මගේ මතය වන්නේ ඒ සඳහා නිර්මාණාත්මක චින්තනය (Creative Thinking ) විශේෂයෙන් වැදගත් වන බවයි. එනිසා මෙම ශබ්ද නිර්මාණකරණයේ දී ඒ හා සම්බන්ධ නිසි තාක්ෂණික හා නිර්මාණාත්මක දැනුම මෙන්ම නිර්මාණාත්මක චින්තනයත් යන අංශ දෙක ගැනම කතා කළ යුතුයි.

ශබ්ද නිර්මාණකරණයේ ආරම්භය කොහොමද?  
         ඇත්තෙන්ම මුල් කාලීනව අපිට ග්‍රීක නාට්‍ය කලාවේ මේ ශබ්ද නිර්මාණකරණයේ ලක්ෂණ දැක ගැනීමට පුළුවන්. වර්තමානයේ ශබ්ද නිර්මාණකරණය කියන කාරණාව වක්‍රාකාරව මෙම ග්‍රීක නාට්‍ය තුළ දැක ගන්නට ලැබුණා. මධ්‍යකාලීන යුගයේ Mistary/Mirical/Morality ලෙස නාට්‍ය වර්ග 03 ක් හඳුනා ගන්නට පුළුවන්. එහිදී විශේෂයෙන් ඉදිරිපත් කෙරුණේ අපාය සහ දෙව්ලොව අතර වෙනසයි. එය පෙන්වීම සඳහා නාට්‍යයට ශබ්දය උපයෝගී කොට ගෙන තිබුණා. වර්තමානයේ බටහිර නාට්‍ය තුළ ශබ්ද නිර්මාණකරුවෙක් (Sound Designer ) සිටිනවා. ඔහුට පැවරුණ විශාල වගකීමක් තිබෙනවා. ශබ්ද නිර්මාණකරණයේ වැදගත් සන්ධිස්ථානයක් ලෙස Francis Ford Coppola විසින් නිර්මාණය කරන ලද Apocalypse now  චිත්‍රපටයේ ශබ්දය අපූර්ව ලෙස භාවිතා කරනවා. උදාහරණයක් ලෙස මෙම විත්‍රපටයේ එක්තරා අවස්ථාවක සොල්දාදුවෙක් ඇඳේ වැතිරී සිවිලිමේ ඇති විදුලි පංකාව දෙස බලා සිටිනවා. ඔහුට ක්‍රියාන්විතය සඳහා ලැබිය යුතු අණ රැගෙන එන්නේ හෙලිකොප්ටරයෙනි. එහිදී විදුලි පංකාවත් හෙලිකොප්ටරයේ හඬත් අපූර්ව ලෙස සංයෝජනය කරමින් එම අවස්ථාවේ සොල්දාදුවාගේ සිතෙහි ඇති ව්‍යාකූල බව ශබ්දය තුළින් Walter Murch ඉදිරිපත් කොට ඇත. ඒ 1979 දී, මෙයින් පසු ශබ්ද නිර්මාණකරණය පිළිබඳ විශේෂ අවධානයක් යොමු වෙනවා.
මීට අමතරව Animation චිත්‍රපට නිර්මාණයේ දී Benburnt ශබ්ද නිර්මාණකරණයේ දී විශේෂයෙන් මතක් කරන්න පුළුවන්. බොහෝ දෙනාගේ අදහස්වලට අනුව ශබ්ද නිර්මාණකරණයේ දී Benburnt හා Coppala දෙදෙනා  එක හා සමාන වැදගත්කමක් ගන්නවා. මොකද Sound Design කියන කාරණාව වැඩි කතාබහකට සහ නිර්මාණකරණයට දායක කර ගැනීමට ඔවුන් දෙදෙනාගෙන් වැඩි දායකත්වයක් ලැබුණායැයි කියන්නට පුළුවන්. වර්තමානය වන විට ලෝක මට්ටමේ නිර්මාණ තුළ ශබ්ද නිර්මාණකරණයට වටිනා තැනක් සහ විශේෂ අවධානයක් යොමු වී තිබෙනවා.

ශබ්ද නිර්මාණකරණය පිළිබඳ නිර්මාණ ඇසුරෙන් උදාහරණ මොනවාද?
ඇත්තෙන්ම මේ සඳහා බොහෝ නිර්මාණ උදාහරණ වශයෙන් දක්වන්න පුළුවන්. ඒ අතරින් Apocalypse Now, Citizen Kane, Touch of Evil, The Birds, Star Wars, Riders of the Lost Ark, Eraserhead, Raging Bull, Saving Private Ryan, The Gravity, Wall-E යන චිත්‍රපටත්, ශ්‍රී ලංකාවේ නිර්මාණ අතරින් D.B නිහාල්සිංහගේ “වැලි කතර”, වසන්ත ඔබේසේකරගේ “කැඩපතක ඡායා” වැනි සිනමාපටත් දැක්වීමට පුළුවන්.

ශබ්ද නිර්මාණකරණය ( Sound Designer) කියන්නේ මොකක්ද? එහි කාර්යභාරය කොයිවගේද?
         යම්කිසි නිර්මාණයක දී අපිට, එයට අවශ්‍ය ශබ්දය ගැන අවබෝධයක් තිබිය යුතුයි. සෑම ශබ්දයක්ම අවශ්‍යද? නැද්ද? කියන කාරණාව සිතා බලන්නට අවශ්‍ය වෙනවා. උදාහරණයක් ලෙස යමෙක් කතා කරන විට ඔහු සිය අතින් මේසයට තට්ටු කරනවා යැයි සිතමු. නමුත් එම දර්ශනයේ දී ඒ හඬ නිර්මාණයට වැදගත් නොවේ නම් එය ඉවත් කිරීම් හැකියාව පවතිනවා. ඇතැම් විට එම හඬ ඔහුගේ මානසික ව්‍යාකූල බව පෙන්නුම් කිරීමට උපක්‍රමයක් ලෙස භාවිත කළ හැකිය. ඒ අනුව නිර්මාණයක දී ශබ්දය අවශ්‍යද? නැද්ද? යන්න තෝරා නිර්මාණයට භාවිත කිරීම ශබ්ද නිර්මාණකරණයේ දී සිදු කරනු ලබයි. Sound Designer එහෙම නැත්නම් ශබ්ද නිර්මාණකරණය කරන පුද්ගලයා “ශබ්දයෙන් ඇඳීම කරන පුද්ගලයා” ලෙස හඳුන්වා දිය හැකියි. මෙහි කාර්යභාරය කතා කිරීමේ දී ශබ්දයේ කොටස් 05 ක් හඳුන්වා දෙන්නට පුළුවන්.
1      දෙබස් ( Dialogs)
2 සංගීතය ( Music)
3 ශබ්ද ප්‍රයෝග (Sound Effects)
4 හඬ කැවීම ( Foley & ADR)
5 ස්වභාවික හඬ ( Natural Sound/Nat Sound)
මෙම කොටස් 05 උපයෝගී කරගෙන ශබ්ද නිර්මාණකරුවන් විසින් ශබ්ද නිර්මාණකරණයේ යෙදෙයි.

ශබ්ඳ  නිර්මාණකරණය යන්න විෂයක් ලෙස විධිමත්ව අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රයට පැමිණීම කොහොමද?
                    මෙය 20 වන සියවසේ මැද භාගයේ සිට ප්‍රායෝගික විෂයක් ලෙස අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රයට එකතු වෙනවා. විශේෂයෙන් ඇමරිකාව, ඕස්ටේ්‍රලියාව, ඉන්දියාව වැනි රටවල නිර්මාණකරණයට අවශ්‍ය මූලික දැනුම ලබාදෙනවා. ලෝකයේ මේ විෂය ක්ෂේත්‍රයට සාධනීය මට්ටමේ අධ්‍යාපනික පසුබිමක් තිබෙනවා. එය නිර්මාණය වී තිබෙන්නේ ඒ  ඒ රටවල ශබ්ඳ  නිර්මාණකරණය පිළිබඳ ඇති වැදගත්කම හදුනාගෙන ඇති නිසයි.  ලංකාවේ මොරටුව විශ්වවිද්‍යාලයේ මේ සම්බන්ධව පාඨමාලා පවතිනවා. ඊට අමතරව අපේ කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ නාට්‍ය හා රංග කලා හා ප්‍රතිබිම්බ කලා අධ්‍යයන අංශයේ ආරම්භ කළ සිනමාව හා රූපවාහිනි පාඨමාලාව Film and Television course තුළින් මේ ශබ්ඳ නිර්මාණකරණය (Sound Design)

                      රූපයට මෙන්ම ශබ්දයටත් නිර්මාණයේ ජීවය තීව්‍ර කිරීමට හැකි බව මෙම කතා බහ තුළින් ප්‍රත්‍යක්ෂ  වූ කාරණයකි. එමෙන්ම ලෝකයේ වඩාත්  නවීන තාක්ෂණය හා ගණදෙනු කරමින් එය නිර්මාණකරණයට උපයෝගි කර ගැනීම ශබ්ද නිර්මාණකරණයේ දැකගත හැකි මූලික ලක්ෂණයකි. නමුත් එහි තාක්ෂණික කාරණාව පමණක් නිර්මාණයක සාර්ථකගත්වයට බල නොපායි. එයට නිර්මාණත්මක චින්තනය සහ නිර්මාණත්මක දැනුම අවශ්‍ය බව පෙනීයන කරණාවකි. ඒ සදහා අවශ්‍ය වටපිටාව නොයෙසේ නම් පසුබිම සකස් කිරීමට කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ නාට්‍ය හා රංග කලා හා ප්‍රතිබිම්බ කලා අධ්‍යයන අංශයේ මෙම පාඨමාලාව වැදගත් කාර්ය භාරයක් ඉටුකිරීමේ පෙරනිමිති සැලකරයි. එය මෙම ක්ෂේත්‍රයට ඇළුම් කරන ඔබගෙත්, මගෙත්, කලාත්මක නිර්මාණයන්ට ආදරය කරන සියළුම දෙනාට සතුටට කාරණයකි.

                                                            සංවාද සටහන‐ එච්. එම් ප්‍රබුද්ධිකා රත්නායක.



 
   
+

                                                                          colour